ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی: پس از ارجاع پرونده نمی‌توان آن را از شعبه مرجوع الیه اخذ و به شعبه دیگر ارجاع کرد مگر به تجویز قانون، رعایت مفاد این ماده در مورد رسیدگی کلیه دادگاه‌ها نیز الزامی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۳۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۶۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸

پیشینه

این ماده در قوانین آیین دادرسی مدنی سال‌های ۱۲۹۰ و ۱۳۱۸ مشابهی نداشته‌است. البته در ماده ۲۶۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸ نیز مفاد این همین ماده پیش‌بینی شده‌است.

فلسفه و مبانی نظری

فلسفه وجود این ماده تضمین استقلال قاضی در اتخاذ تصمیمات خویش می‌باشد

نکات تفسیری دکترین ماده 391 قانون آیین دادرسی مدنی

همچنین استثنای ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی در مورد اخذ پرونده از شعبه دیوان یا دادگاه دیگر و ارجاع آن به شعبه دیگر را می‌توان رد دادرس یا دعاوی مرتبط که در مواد ۷۸ ٬۹۲ و ۱۰۳ این قانون بیان شده‌اند دانست. البته در این مواد نیز اخذ پرونده از شعبه مطرح نیست و درخواست قاضی شعبه برای رسیدگی توسط دادرس یا دادگاه دیگر مطرح است ولی به هر حال می‌توان این موارد را موارد قانونی مطروحه در این ماده دانست. نکته مهم دیگر اینکه با توجه به فلسفه تنظیم این ماده اعزام دادرس به شعبه نمی‌تواند موجبی برای رسیدگی به پرونده توسط دادرس اعزامی باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 391 قانون آیین دادرسی مدنی

1. پرونده‌ای که ارجاع شده است، نمی‌تواند بدون تجویز قانونی به شعبه دیگری منتقل شود.
2. قانون باید تجویز کند که پرونده از یک شعبه به شعبه دیگر منتقل شود.
3. رعایت این ماده برای تمامی دادگاه‌ها الزامی است، به این معنا که همه دادگاه‌ها باید از این قاعده پیروی کنند.

مقالات مرتبط

• دادگستری و پیشرفت فن آوری اطلاعات و ارتباطات
• اثر ارتباط دعاوی در دادرسی مدنی