ماده 356 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۵۶ قانون امور حسبی: تصدیق صادره از مقامات صلاحیت دار کشور متوفی راجع به وراثت اتباع خارجه با انحصار آن پس از احراز اعتبار آن در دادگاه ایران از حیث صدور و رعایت مقررات مربوطه به اعتبار اسناد تنظیم شده در خارجه قابل ترتیب اثر خواهد بود.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۱]

سند: نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 356 قانون امور حسبی

  1. تصدیق وراثت اتباع خارجه باید از مقامات صلاحیت‌دار کشور متوفی صادر شود.
  2. اعتبار تصدیق باید در دادگاه ایران احراز شود.
  3. باید مقررات مربوط به اعتبار اسناد تنظیم شده در خارج از کشور رعایت شود.
  4. پس از احراز اعتبار، تصدیق صادره قابل ترتیب اثر در ایران است.
  5. تصدیق می‌تواند شامل وراثت یا انحصار وراثت باشد.

رویه های قضایی

در نظریه مشورتی شماره ۷/۶۷۱۴ مورخ ۱۳۷۸/۹/۲۳ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می‌دارد: با توجه به فصل نهم قانون امور حسبی و ماده ۹۶۸ قانون مدنی صدور گواهی حصر ورثه برای تبعه خارجی که در خارجه هم فوت کرده باشد در محاکم ایران وجاهت ندارد. لیکن با عنایت به ماده ۹۶۷ قانون اخیرالذکر همسر متوفی می‌تواند از دادگاه صلاحیت دار محل فوت متوفی گواهی انحصار وراثت تهیه و سهم الارث خود را از اموال وی در ایران اخذ و استیفا نماید.[۳]

در نظریه مشورتی شماره ۷/۷۳۵۴ مورخ ۱۳۷۳/۱۰/۱۹ اداره حقوقی قوه قضاییه بیان می‌دارد: صدور گواهی حصر ورثه برای اتباع خارجه که در ایران فوت نموده‌اند با رعایت قوانین دولت متبوع آنان توسط دادگاه محل اقامت متوفی با توجه به مواد ۷، ۹۷۶ و ۹۷۳ قانون مدنی بلامانع می‌باشد.[۴]

در نظریه مشورتی شماره ۷/۸۰۲ مورخ ۱۳۷۱/۲/۲۹ اداره حقوقی قوه قضاییه این پرسش طرح شده‌است که، شخصی در خارج از ایران فوت شده و گواهی حصر وراثت برای وی در کشور مقیم صادر شده‌است. آیا دادن اموال متوفی در ایران به وراثی که اسامی آن‌ها در گواهی حصر وراثت مذکور ذکر شده‌است امکان‌پذیر است؟ در جواب این گونه آمده‌است: در مورد گواهی حصر وراثت صادره از خارج ذی‌نفع باید طبق مواد ۲۵۵ و ۳۵۶ قانون امور حسبی و ماده ۱۷۷ قانون اجرای احکام مدنی در دادگاه ایران اقامه دعوا نموده و با اثبات آن سهم الارث خود را مطالبه و دریافت نماید.[۵]

منابع

  1. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  2. جواد خالقیان. تأمین خسارت احتمالی. چاپ 1. مهاجر، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2246488
  3. سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1999676
  4. سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1999688
  5. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6650492