ماده 66 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 66 قانون تجارت الکترونیکی: به منظور حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و تشویق رقابت‌های مشروع‌ در بستر مبادلات الکترونیکی استفاده از علائم تجاری به صورت نام دامنه (Domain Name) و یا هرنوع نمایش بر خط (Online) علائم تجاری که موجب فریب یا‌ مشتبه‌ شدن طرف به اصالت کالا و خدمات شود ممنوع و متخلف به مجازات مقرر در این‌ قانون خواهد رسید.

مواد مرتبط

• ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی

توضیح واژگان

مصرف کننده: هر شخص حقیقی یا حقوقی است که به منظوری جز تجارت یا شغل حرفه ای به خرید کالا یا خدمت اقدام می کند.

نام دامنه: نام دامنه در شبکه جهانی عبارت است از: ادرس شناسایی موقعیتی معین و واحد در شبکه جهانی اینترنت. یک نام دامنه در شبکه جهانی بخشی از نام دامنه یک پایگاه در شبکه جهانی و ساده ترین و کوتاه ترین راه برای رسیدن به ان و پایه اصلی اتصال به پایگاه از طریق شبکه است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در حقوق ایران مقررات و ضوابطی برای ثبت ادرس های اینترنتی وجود ندارد و در ماده 66 قانون تجارت الکترونیکی مصوب 17/10/1382 به نشانی اینترنتی با عنوان «نام دامنه» اشاره کرده و سوء استفاده از ان را ممنوع و ارتکاب ان را جرم دانسته است.

سیستم های علامت تجاری و نام دامنه کاملا متفاوت هستند ولی در برخی موارد این دو ممکن است با یکدیگر تداخل داشته باشند که این امر عواقب غیر قابل پیش بینی را به دنبال خواهد داشت. این تداخل درست هنگامی روی می دهد که یک علامت تجاری در بخشی یا به عنوان بخشی از یک نام دامنه سطح دوم به کار می رود. به عبارت دیگر مالک علائم تجاری ممکن است متوجه شود که شخص دیگری نام دامنه ای را ثبت کرده است که عین یا کاملا مشابه علامت تجارتی اوست. به این خاطر است که مالکین بسیاری از علائم تجارتی، به خصوص علائم تجارتی مشهور، تعداد کثیری از متغیر های گوناگون ارزشمندترین علائم تجارتی مشهور خود را به صورت نام دامنه ثبت کرده اند، تا از مشکلات ناشی از نقض حقوق علائم تجارتی اجتناب کنند و به مشتریان کمک کنند تا به ایستگاه های صحیح اینترنتی دست یابند.

صرف ثبت علامت دیگری به عنوان نام دامنه تجاوز محسوب نمی شود و باید فعالیت تجاری نیز تحت نام دامنه ثبت شده در سایت مورد نظر انجام شود.

کسب نام های دامنه در زمان تجاری سازی محصولات به صورت اینترنتی در جایی که قابل اعمال است مطلوب است، ولی باید به خاطر داشت که حقوق ناشی از ثبت علامت تجاری کارامدتر و دسترس پذیرتر است.

نام های دامنه صرفا استفاده تجاری ندارند و ممکن است در مورد سایت های غیر تجاری مانند سایت های فرهنگی، دولتی، اموزشی، علمی و ... استفاده شوند. همچنین این نشانها مانند علائم تجاری در اداره ثبت علائم و اختراعات به ثبت نمی رسند و در نتیجه امری که به طور سنتی برای حمایت از نشان های تجاری خصوصا علائم لازم است، در مورد انها رعایت نمی شود.

نکات توضیحی

از انجا که ثبت دامنه صرفا بر مبنای حق تقدم صورت می پذیرد بدین معنا که هر کس یک دامنه را زود تر انتخاب کند، حق انتخاب ان را از دیگری گرفته است، گاهی انتخاب نام دامنه با علائم تجاری تداخل پیدا می کند؛ بدین صورت که، فرد نامی را به عنوان دامنه خود انتخاب می کند که پیش تر به عنوان علامت تجاری یک تاجر یا شرکت تجاری ثبت شده است. در این صورت، به ویژه زمانی که تاجر یا شرکت تجاری شهرت بالایی دارد، به راحتی فردی که دامنه را به این نام برای خود ثبت کرده، می تواند از ان سود ببرد یا سوء استفاده کند؛ بدین گونه که، یا کالاهایی را در پایگاه یاد شده قرار داده و به عنوان ان شرکت به فروش برساند یا اینکه به قصد ضربه زدن به ان شرکت، خدمات یا کالاهای نامرغوب را به نام ان ارائه دهد یا اینکه در قبال واگذاری دامنه به تاجر یا شرکت تجاری ذی نفع مبلغ هنگفتی را مطالبه می کند.

دارندگان علائم تجاری امروزه مجبورند مبالغی گزاف صرف کنند تا موسسات پایش سایبری میلیاردها صفحه وب را برای یافتن موسسات و اشخاصی که ناقض حقوق ایشانند، جست و جو کنند.

در بحث از علائم تجاری مشهور بیشترین تاکید بر مفهوم شباهت گمراه کننده می باشد. در واقع ثبت نام دامنه ای مسئولیت زاست که دارای چنین شباهتی با علائم مشهور باشد.

مقالات مرتبط

رویکرد نظام قضایی ایران در برابر ثبت با سوء نیت نام دامنه بانگاهی به حقوق آمریکاوآرای مرکزی داوری وایپو