۱۰۱٬۸۷۴
ویرایش
نظریه شماره 7/98/1156 مورخ 1398/08/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نظریه شماره 7/98/1156 مورخ 1398/08/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۴
، ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/1156|شماره پرونده=98-168-1156|تاریخ نظریه=1398/08/01}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۱۱۵۶ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/1156|شماره پرونده=98-168-1156|تاریخ نظریه=1398/08/01}} | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/1156|شماره پرونده=98-168-1156 ک|تاریخ نظریه=1398/08/01}} | ||
'''نظریه | '''استعلام''': رأی صادره در اجرای مفاد ماده ی ۵۱۰ از قانون آیین دادرسی کیفری قطعی است یا قابل تجدیدنظرخواهی. | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | |||
با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوق الذکر، آرای دادگاه های کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر) قطعی است. | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۸]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۸]] | ||