ماده 9 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 9 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392: كليه كودكان و نوجوانان نابالغ و نيز افراد بالغ زير شانزده سال كه به تشخيص دادگاه، عدم رشد و يا نياز آنان به سرپرستي احراز شود و واجد شرايط مذكور در ماده (8) اين قانون باشند، مشمول مفاد اين قانون مي ‌گردند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

کودک: در تعریف کودکی و تعیین مرز آن با بزرگسالی اختلاف بسیار است در قانون ایران تعریفی از کودک و سن کودکی نداریم ولی بر اساس کنوانسیون حقوق کودک می توان گفت کودکی فرآیندی است که از ابتدای تولد تا 18 سالگی را در برمی گیرد.[۱]

سرپرستی کودک: عبارت است از حفاظت از کودک و نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست به منظور تامین نیازهای مادی و معنوی آنان که به اشخاصی به غیر از پدر و مادرشان سپرده می شود.[۲]

پیشینه

در ماده 6 قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست، حداکثر سن 12 سال بود.[۳] اما در ماده 9 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392 افراد بالغ زیر 16 نیز ممکن است تحت سرپرستی قرار گیرند که به نظر می رسد بیشتر به جهت اسکان افراد بهزیستی باشد.[۴]

رویه های قضایی

مقالات مرتبط

وضعیت حقوقی فرزند خواندگی در حقوق ایران ، مقررات بین‌المللی و تعارض قوانین

منابع

  1. حسین رئیسی. حقوق کودک و نوجوانان (از تولد تا هجده سالگی). چاپ -. توانا، بی تا.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405472
  2. محمدمهدی توکلی. مختصر حقوق مدنی. چاپ 16. مکتوب آخر، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405508
  3. مجموعه مقالات نشریه پیام آموزش با موضوع حقوق خانواده. چاپ -. معاونت آموزش و تحقیقات قوه قضاییه، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2495444
  4. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3527632