ماده ۲۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۲۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': درهر موردی که رسیدگی به دلایلی از قبیل تحقیقات از مطلعین و گواهان یا معاینه محلی یا هر اقدام دیگری که می‌بایست خارج از مقر دادگاه رسیدگی کننده به دعوا انجام گیرد و مباشرت دادگاه شرط نباشد، مرجع مذکور به دادگاه صلاحیتدار محل نیابت می‌دهد تا حسب مورد اقدام لازم معمول و نتیجه را طی صورت مجلس به دادگاه نیابت دهنده ارسال نماید. اقدامات مذکور درصورتی معتبر خواهد بود که مورد وثوق دادگاه باشد.
'''ماده ۲۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': در هر موردی که رسیدگی به [[دلیل|دلایلی]] از قبیل تحقیقات از مطلعین و [[شاهد|گواهان]] یا [[معاینه محل|معاینه محلی]] یا هر اقدام دیگری که می‌بایست خارج از [[مقر دادگاه]] رسیدگی کننده به [[دعوا]] انجام گیرد و مباشرت [[دادگاه]] شرط نباشد، مرجع مذکور به [[دادگاه صالح|دادگاه صلاحیتدار]] محل [[نیابت قضایی|نیابت]] می‌دهد تا حسب مورد اقدام لازم معمول و نتیجه را طی [[صورت مجلس]] به دادگاه نیابت دهنده ارسال نماید. اقدامات مذکور در صورتی معتبر خواهد بود که مورد وثوق دادگاه باشد.
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

منوی ناوبری