نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 779 دیوان عالی کشور درباره عدم تنافی جمع شرط تنصيف دارايی با اجرت‌ المثل كارهای انجام گرفته توسط زوجه

'''رای وحدت رویه شماره 779 مورخ 1398/5/15 هیات عمومی دیوان عالی کشور:''' با توجه به تأکید قانونگذار در صدر [[ماده 29 قانون حمایت خانواده|ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده]] مصوب ۹۱/۱۲/۱ بر شروط ضمن [[عقد نکاح]] و مندرجات [[سند ازدواج]]، جمع [[شرط تنصیف دارایی]] که ضمن عقد نکاح مقرر شده با [[اجرت المثل|اجرت‌المثل]] کارهای انجام گرفته توسط زوجه موضوع [[ماده ۳۳۶ قانون مدنی|تبصره الحاقی به ماده ۳۳۶ قانون مدنی]](یا نحلة بدل از آن) تنافی و [[تعارض]] ندارد، بنابراین تعیین اجرت‌المثل کارهای زوجه از سوی دادگاه او را از [[حق استحقاقی|حقوق استحقاقی]] ناشی از شرط تنصیف دارایی محروم نمی‌سازد و در چنین مواردی [[دادگاه]] باید علاوه بر تعیین اجرت‌المثل کارهایی که زوجه انجام داده، نسبت به حقوق او ناشی از آن شرط نیز رسیدگی و تعیین تکلیف نماید. بر این اساس رأی شعبه دوازدهم دیوان عالی کشور در حدی که با این نظر انطباق دارد به اکثریت آراء صحیح و موافق قانون تشخیص می‌گردد. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری]] در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده 29 قانون حمایت خانواده]]
* [[ماده ۳۳۶ قانون مدنی]]
* [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری]]

== جستارهای وابسته ==

* [[شرط ضمن عقد]]
* [[عقد نکاح]]
* [[شرط تنصیف دارایی]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1398]]