نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 583 مورخ 1372/7/6 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت مرجع صدور حکم تجدیدنظر در رسیدگی به ‌درخواست تخفیف مجازات)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۸۳ مورخ ۱۳۷۲/۷/۶ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت مرجع صدور حکم تجدیدنظر در رسیدگی به درخواست تخفیف مجازات):'''[[رأی قطعی|حکم قطعی]] مذکور در [[ماده ۲۵ قانون اصلاح پاره‌ای از قوانین دادگستری مصوب ۱۳۶۵|ماده ۲۵ قانون اصلاح پاره‌ای از قوانین دادگستری مصوب ۱۳۶۵/۳/۲۵]] که در [[جرم تعزیری|جرایم تعزیری]] [[جرم غیرقابل گذشت|غیرقابل گذشت]] صادر می‌شود اعم از [[حکم|حکمی]] است که [[دادگاه نخستین]] به صورت غیرقابل تجدیدنظر صادر کند یا قابل تجدیدنظر بوده و پس از رسیدگی در مرحله تجدیدنظر اعتبار قطعیت پیدا نماید؛ بنابراین [[رای]] شعبه چهارم [[دیوان عالی کشور]] که [[دادگاه تجدیدنظر]] را مرجع صدور [[رأی قطعی|حکم قطعی]] و واجد [[صلاحیت]] برای رسیدگی به درخواست تخفیف [[مجازات]] مرتکب شناخته صحیح و با موازین قانونی مطابقت دارد. این رای بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۲۵ قانون اصلاح پاره‌ای از قوانین دادگستری مصوب 1365]]
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]]

== جستارهای وابسته ==
* [[غیرقابل گذشت]]
* [[دادگاه نخستین]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1372]]