نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 690 مورخ 1385/5/3 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه نسبت به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از بازپرس)

'''رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):'''با توجه به بند «ن» از [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] [[قرار منع تعقیب]] صادره از [[بازپرس]] به تقاضای [[شاکی خصوصی]] قابل [[اعتراض]] در دادگاه صالحه بوده و نظر [[دادگاه]] در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه [[دیوان عالی کشور]]، [[رای]] شعبه شانزدهم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب]] در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع خواهد بود.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]]
* [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب]]
* [[ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]

== جستارهای وابسطه ==
* [[قرار منع تعقیب]]
* [[بازپرس]]
* [[شاکی خصوصی]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1385]]