نمایش مبدأ برای صلاحیت دادگاهها در امور مدنی

{{جعبه اطلاعات پایان نامه|عنوان=صلاحیت دادگاهها در امور مدنی|رشته تحصیلی=حقوق خصوصی|دانشجو=مرضیه نصراصفهانی|استاد راهنمای اول=محمد عیسی تفرشی|استاد مشاور اول=محمد صدقی|مقطع تحصیلی=کارشناسی ارشد|سال دفاع=۱۳۸۲|دانشگاه=دانشگاه تربیت مدرس}}
'''صلاحیت دادگاهها در امور مدنی''' عنوان پایان نامه ای است که توسط [[مرضیه نصراصفهانی]]، با راهنمایی [[محمد عیسی تفرشی]]  و با مشاوره [[محمد صدقی]]  در سال ۱۳۸۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس دفاع گردید.
==چکیده==
صلاحیت به معنای حق و تکلیفی است که از سوی قانون به مراجع قضایی واگذار گردیده تا به مسایل قضایی رسیدگی نمایند و به سه دسته ذاتی، نسبی و محلی تقسیم می شود. صلاحیت ذاتی دادگاه ها بر اساس سه ضابطه، صنف، نوع و درجه تعیین می شود. بر اساس ضابطه صنف، مراجع قضایی از مراجع اداری متمایز می گردند. بر اساس ضابطه نوع، دادگاه ها به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می شوند. در حالا حاضر دادگاه های عمومی حقوقی صلاحیت رسیدکی به همه دعاوی حقوقی را دارند. دادگاه انقلاب، فعلا، تنها مرجع حقوقی اختصاصی دادگستری است. بر اساس ضابطه درجه، دادگاه های حقوقی به دو. دسته بدوی و تجدیدنظر تقسیم می شوند. صلاحیت نسبی دادگاه ها بر اساس میزان خواسته معلوم می شود. در حال حاضر به جهت عدم تعدد دادگاه های بدوی در امور حقوقی این صلاحیت کاربردی ندارد. در صلاحیت محلی، اصل بر صلاحیت دادگاه محل اقامت خوانده است که استثنایاتی را به دنبال دارد. اختلاف در صلاحیت هنگامی رخ می دهد که دو مرجع از خود نفی صلاحیت کنند (نفیی) یا هر دو خود را صالح بدانند (اثباتی). مراجع حل اختلاف در صلاحیت دادگاه تجدیدنظر استان و دیوان عالی کشور می باشند.
==کلیدواژه ها==
* صلاحیت نسبی
* حقوق مدنی
* دادگاه ها
* صلاحیت ذاتی
* صلاحیت محلی