نمایش مبدأ برای قابلیت انتساب ادله الکترونیک

'''قابلیت انتساب ادله الکترونیک''' نام مقاله ای از [[ایرج بهزادی]]  است که در شماره 34 (مرداد1397) [[فصلنامه پژوهشهای حقوقی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
در هزاره سوم تقریباً هیچ امری باقی نمانده که به طور مستقیم یا با واسطه به فناوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، وابسته نباشد. به منظور ایمن‌سازی و اطمینان در تشخیص اصالت امضای الکترونیک، همچنین اثبات رابطه انتساب بین اصل‌ساز و داده‌پیام، متخصصین علوم رایانه‌ای دست به ابداع دو فن در این رشته زده‌اند: اولی، رمزنگاری متقارن یا سایمتریک که دارای کلید واحد تا حدودی اطمینان‌بخش است و امضای الکترونیک با این شیوه قابلیت انتساب به صادرکننده را دارد؛ دومی، رمزنگاری به شیوه نامتقارن است که از یک الگوریتم برای ایجاد دو کلید ریاضی مرتبط و مکمل استفاده می‌شود. این نوع رمزنگاری، سطح مطلوب‌تری از امنیت را برخوردار بوده، احتمال جعل و تحریف در آن وجود ندارد و از حیث قابلیت انتساب به صادرکننده اطمینان‌بخش‌تر است.

به لحاظ قابلیت انتساب در ادله الکترونیک، ضمن بررسی مفهوم امضای الکترونیک، آن را به دو نوع امضای الکترونیکی ساده و مطمئن تقسیم نموده است. امضای الکترونیکی ساده همانند امضای مندرج در اسناد عادی قابل انکار و تردید است اما امضای الکترونیکی مطمئن مانند سند رسمی صرفاً از قابلیت ادعای جعل برخوردار است و هر دو با رعایت شرایط، اصول و قواعدی قابل انتساب به اصل‌ساز هستند.

== کلیدواژه ها ==

* دلیل الکترونیک
* قابلیت انتساب
* امضای الکترونیک
* رمزنگاری متقارن
* رمزنگاری نامتقارن

== مواد مرتبط ==

* [[ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی|ماده 2 قانون تجارت الكترونيكی]]
* [[ماده 48 قانون برنامه پنجم توسعه اجتماعی اقتصادی و فرهنگی جمهوری اسلامی ايران]]
*

[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1397]]
[[رده:مقالات ایرج بهزادی]]
[[رده:فصلنامه پژوهشهای حقوقی]]
[[رده:شماره 34 فصلنامه پژوهشهای حقوقی]]
[[رده:مقالات حقوق مالکیت فکری]]
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]]
[[رده:مواد قرمز]]