موسی عمید
موسی عمید (زاده ۱۲۸۲ در تبریز – درگذشته ۱۳۴۳ در تهران) حقوقدان، استاد دانشگاه و مجتهد ایرانی بود که سالها به تدریس و تألیف در حوزه حقوق مدنی و فلسفه اسلامی پرداخت. او بیش از یک دهه ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران را بر عهده داشت و آثار ماندگاری در زمینه حقوق و فلسفه از خود به جا گذاشت.[۱]
زندگینامه
موسی عمید در سال ۱۲۸۲ شمسی در خانوادهای روحانی از اهالی تبریز به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی خود را نزد علمای تبریز گذراند و سپس به تهران آمد. او در تهران از محضر سید حسن مدرس، آقا میرزا طاهر تنکابنی و میررضا ایروانی بهره برد. پس از آن به قم رفت و نزد مراجع تقلید و استادان حوزه علمیه قم تحصیل کرد و به درجه اجتهاد رسید.[۱]
تحصیلات دانشگاهی
عمید برای ادامه تحصیل با دومین گروه محصلان اعزامی به اروپا راهی فرانسه شد. تحصیلات متوسطه و عالی را با دریافت لیسانس حقوق و فلسفه از دانشگاه سوربن پاریس به پایان رساند و با ارائه پایاننامهای با عنوان «موضوع طلاق در حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق ملل دیگر» دکترای حقوق خصوصی را از همان دانشگاه دریافت کرد.
او همچنین در دانشگاه ژنو به تحصیل فلسفه پرداخت و با نگارش پایاننامه «معرفتالنفس از نظر شیخالرئیس بوعلیسینا» دکترای فلسفه را با درجه ممتاز دریافت کرد. علاوه بر این، دیپلم علوم جزایی را از مؤسسه جزایی پاریس اخذ نمود.[۱]
فعالیت علمی
پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۹، عمید به عضویت رسمی هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران درآمد و به تدریس حقوق مدنی پرداخت. او همچنین در دانشکده معقول و منقول، تاریخ فلسفه در اسلام را تدریس میکرد. بین سالهای ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ به مدت ۱۲ سال ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران را بر عهده داشت.[۱]
آثار
از آثار تألیفی موسی عمید میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- ارث در حقوق مدنی ایران
- تاریخ فلسفه در اسلام
- دوره حقوق مدنی[۱]
درگذشت
موسی عمید در سال ۱۳۴۳ شمسی در تهران درگذشت.[۱]