نظریه شماره 1066/96/7 مورخ 1396/05/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها

با عنایت به اینکه برابر مواد [[ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری|۳۰۲]] و [[ماده ۴۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری|۴۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲]] آراء صادره از محاکم کیفری یک در جرایم موضوع بندهای مذکور در ذیل ماده [[ماده ۲۷۳ قانون آیین دادرسی کیفری|۲۷۳]] قانون مذکور قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است و به موجب ماده ۴۲۷ قانون فوق الذکر و تبصره ۲ آن، آراء صادره غیرقطعی اعم از محکومیت، برائت یا قرارهای منع و موقوفی تعقیب است، به نظر می رسد قرار منع تعقیب صادره از دادگاه کیفری یک در خصوص جرائمی که مستقیما در دادگاه مطرح می شود، قابل فرجام-خواهی در دیوان عالی کشور است و مفاد رأی وحدت رویه شماره ۷۵۴-۲۵/۸/۱۳۹۵ هیأت عمومی دیوان عالی کشور همسو با همین نظر است.