۵۳۳
ویرایش
افزودن مطلب به مدخل ماده 266 قانون مالیات های مستقیم
(افزودن مطلب به مدخل اولیه ماده 266 قانون مالیات های مستقیم) |
(افزودن مطلب به مدخل ماده 266 قانون مالیات های مستقیم) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
صلاحیت هیات عالی انتظامی مالیاتی «صلاحیت خاص، محدود و استثنایی» محسوب می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486940|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> | صلاحیت هیات عالی انتظامی مالیاتی «صلاحیت خاص، محدود و استثنایی» محسوب می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486940|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> | ||
در کل بایستی بیان کرد که در قانون مالیات های مستقیم، جزییات تشریفات رسیدگی و کیفیت چگونگی رسیدگی هیات عالی انتظامی مشخص نشده و تنها به چگونگی رسیدگی پرداخته شده است. با این وجود اصولی وجود دارند که هیات عالی انتظامی مالیاتی بایستی بدان عمل شود: | |||
اصولی چون «اصل برائت»، «اصل کرامت»، «اصل قانون بودن تخلف و مجازات»، «اصل استقلال و بی طرفی»، «رعایت حق متهم در دسترسی به وکیل» از جمله این اصول هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486944|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> | |||
به تخلفات انتظامی ماموران مالیاتی و نمایندگان سازمان امور مالیاتی کشور در هیات عالی انتظامی مالیاتی رسیدگی می‌شود و اعتراض به رای قطعی این هیات قابل رسیدگی در شعب دیوان عدالت اداری می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487408|صفحه=|نام۱=میرحسین|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> لازم به ذکر است که صلاحیت دیوان عدالت اداری در نسبت با دادگاه های عمومی دادگستری، دارای صلاحیت خاص می باشد. حال آنکه صلاحیت دیوان عدالت اداری در مواجه با شکایات و دادخواهی ماموران و مودیان مالیاتی دارای صلاحیتی عام و مطلق است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487416|صفحه=|نام۱=میرحسین|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
[[ماده 270 قانون مالیات های مستقیم]] | [[ماده 270 قانون مالیات های مستقیم]] | ||
[[اصل 35 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 36 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 37 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 38 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 39 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 166 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 169 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:مواد قانون مالیات های مستقیم]] | [[رده:مواد قانون مالیات های مستقیم]] | ||
[[رده:مقامات انتظامی مالیاتی]] | [[رده:مقامات انتظامی مالیاتی]] | ||
[[رده:دیوان عدالت اداری]] | |||