ماده ۵۶۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۶۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)''': در کلیه جرائم مذکور در این فصل، [[سازمان میراث فرهنگی]] یا سایر دوایر دولتی برحسب مورد [[شاکی خصوصی|شاکی]] یا [[مدعی خصوصی]] محسوب ‌می‌ شود.

منظور از «سایر دوایر دولتی»، سازمان هایی است که به لحاظ قانونی، اموال تاریخی، فرهنگی را [[تملک]] یا [[تصرف]] کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390956|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

بر اساس این ماده، سازمان میراث فرهنگی در خصوص جرائم مندرج در این فصل، شاکی یا مدعی خصوصی محسوب میشود. اگر اشخاص دیگری نیز از ارتکاب جرم متحمل ضرر و زیانی شده باشند، میتوانند به عنوان شاکی یا مدعی خصوصی، ادعای خود را مطرح نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390920|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> همچنین این سازمان میتواند با اقامه ی [[دعوای مدنی]]، خسارات وارده بر این اموال را نیز مطالبه نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390924|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

 

 

[[رده:شاکی خصوصی در جرایم علیه اموال تاریخی، فرهنگی]]

[[رده:مدعی خصوصی در جرایم علیه اموال تاریخی، فرهنگی]]

[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)]]