نظریه شماره 7/99/1430 مورخ 1399/10/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر حق تعیین مسکن در تمکین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1430|شماره پرونده=99-9/2-1430 ح|تاریخ نظریه=1399/10/20}}

'''استعلام''': در سند نکاحیه قید شده است حق مسکن با زوجه است زوج دادخواست تمکین داده است و اظهار می دارد که منزل تهیه کردم زوجه اظهار داشته است چنانچه زوج در نیاوران تهران منزل تهیه کند از ایشان تمکین می کنم.

اولا، هر چند زوجه می تواند در قالب شرط موضوع ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی، حق تعیین شهر، روستا و یا حتی کشور محل سکونت را نیز تحصیل کند، اما اطلاق شرط تعیین محل سکونت و امثال آن، انصراف به شهر محل سکونت مشترک یا سکونت زوجه در زمان ازدواج داشته و در هر حال تفسیر شرط و احراز اراده مشترک و دامنه شرط با مرجع رسیدگی کننده است.

ثانیا، واگذاری اختیار تعیین منزل به زوجه فی نفسه به معنای نادیده گرفتن حکم مقرر در ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی از حیث تناسب منزل با شؤون زوجه نیست؛ بنابراین در فرض سؤال، چنان چه دادگاه احراز کند که تعیین شهر محل سکونت نیز به زوجه واگذار شده است، متعاقب تعیین شهر وی باید با لحاظ ضابطه مندرج در ماده یادشده، منزل مورد نظر را تعیین کند و زوج نیز ملتزم به تهیه آن است و در صورتی که قادر به تهیه آن نباشد، احکام مقرر برای عدم قدرت زوج به تأمین نفقه زوجه مجرا خواهد بود.