رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تصریح به اختیار وکیل در خصوص اقامه دعوی در دیوان: تفاوت میان نسخه‌ها

اشکبوس مقدسی رأی شعبه تشخیص [[دیوان عدالت اداری]] به موجب رأی شماره ۲۸۱ ۱۲/۸/۱۳۸۱ [[هیئت عمومی دیوان عدالت اداری|هیأت عمومی دیوان عدالت اداری]]، طرح شکایت به [[وکالت]] از طرف اشخاص [[ذی‌نفع|ذینفع]] در دیوان عدالت اداری منوط به اعطاء اختیار اقامه دعوی و طرح شکایت در مراجع ذیصلاح رسمی و قانونی (دیوان عدالت اداری یا مراجع قضایی) و تصریح آن در وکالت نامه می باشد و در صورت عدم ذکر مراتب در [[وکالت نامه]]، قبول سمت مدعی وکالت در دعوی مطروحه محمل قانونی ندارد، بنا به مراتب فوق الذکر چون در ستون مربوط به حدود اختیارات وکالت نامه خانم (ر.)، دیوان عدالت و یا مراجع قضایی تصریح نشده و از طرفی دادخواست صرفا توسط ایشان طرح شده و آقای (ش.) شرکت نکرده است، لذا [[وکیل]] مذکور فاقد [[سمت]] در طرح دعوی می باشد، علیهذا [[دادنامه]] صادره از شعبه محترم ۸ دیوان که بدون احراز [[سمت]] قانونی وی مبادرت به رسیدگی نموده است مغایر با موازین قانونی تشخیص در نتیجه با اجازه حاصل از [[ماده ۱۲۰ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲]] و [[ماده ۱۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵|ماده ۱۸ قانون مرقوم مصوب ۱۳۸۵]] ضمن نقض آن قرار رد شکایت صادر و اعلام می شود. این [[رأی]] قطعی است.