ماده ۲۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری''':بازپرس پيش از شروع به تحقيق ، حرمت و مجازات شهادت دروغ و كتمان شهادت را به شاهد تفهيم مي كند و نام ، نام خانوادگي ، نام پدر ، سن ، شغل ، ميزان تحصيلات ، مذهب ، محل اقامت ، پيام نگار ( ايميل ) ، شماره تلفن ثابت و همراه و سابقه محكوميت كيفري و درجه قرابت سببي يا نسبي و وجود يا عدم رابطه خادم و مخدومي شاهد يا مطلع با طرفين پرونده را سؤال مي نمايد و در صورتمجلس قيد مي كند

*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده بعدی]]}}

فقدان سابقه محکومیت کیفری، قرابت یا عدم قرابت نسبی یا سببی ونیز فقدان رابطه خادم و مخدومی میان شاهد و طرفین از شرایط شاهد نمی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692728|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>در قانون مجازات اسلامی، برای کتمان شهادت مجازاتی در نظر گرفته نشده است. بلکه صرفاً اداء شهادت دروغ در دادگاه قابل مجازات تلقی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692628|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>