رای وحدت رویه شماره 1309 مورخ 1339/04/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور (ممنوعیت قبول تقاضای ثبت اشخاص از اراضی بائر بلامالک و موات اطراف شهر تهران): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 1309 مورخ 1339/04/27 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (ممنوعیت قبول تقاضای ثبت اشخاص از اراضی بائر بلامالک و موات اطراف شهر تهران):''' چون طبق [[ماده 1 لایحه قانون ثبت اراضی موات اطراف شهر تهران|ماده (1) لایحه قانون ثبت اراضی موات اطراف شهر تهران مصوب 1334/4/25]][[کمیسیون مشترک دادگستری مجلسین]] از تاریخ 1331/5/28 قبول تقاضای ثبت اشخاص از [[اراضی بایر|اراضی بایر بلامالک]] و [[اراضی موات|موات]] اطراف شهر تهران (واقع در حدود مذکور در آن ماده) ممنوع و طبق [[ماده 2 لایحه قانون ثبت اراضی موات اطراف شهر تهران|ماده (2)]] قانون مزبور فقط [[دولت]] مکلف شده می‌باشد نسبت به این اراضی تقاضای ثبت نموده و به عنوان سرمایه به بانک ساختمانی واگذار نماید و نظر به این که طبق [[ماده 3 لایحه قانون ثبت اراضی موات اطراف شهر تهران|ماده (3)]] آن قانون کسانی که نسبت به این اراضی ادعایی داشته باشند پس از ثبوت در [[محکمه|محاکم]] در صورتی که اراضی مزبور به فروش رسیده و یا به مؤسسات مذکور در آن قانون واگذار گردیده باشد مستحق دریافت بهایی خواهند بود که بانک ساختمانی به عنوان قیمت زمین دریافت داشته و در غیر این صورت نیز بانک ساختمانی در نگاهداری زمین و پرداخت بهای قبل از مرغوبیت یا استرداد زمین و دریافت حق تشرف مخیر می‌باشد از این رو حکم شعبه ششم [[دیوان عالی کشور]] در این قسمت صحیح و خالی از اشکال است. این رأی به موجب [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328/4/7]] لازم‌الاتباع است

 

== جستار های وابسته ==

[[اراضی بایر]]

 

اراضی موات