رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: نافذ بودن وصیتنامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند):''' نظر به این که از [[ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی|ماده (۲۹۱) قانون امور حسبی]] که پذیرفته شدن [[وصیت|وصیت‌نامه عادی]] را مشروط به تصدیق اشخاص ذی‌نفع در ترکه دانسته‌است لزوم تأیید کلیه [[ورثه]] استفاده نمی‌شود و عدم تصدیق بعضی از وراث مانع نفوذ و اعمال وصیت در سهم وراثی که آن را قبول کرده‌اند نمی‌باشد و [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی|ماده (۸۳۲) قانون مدنی]] نیز مؤید این معنی است و بر طبق مواد ([[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی|۱۲۷۵]] و [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی|۱۲۷۸]]) قانون مدنی [[اقرار]] هر کس نسبت به خود آن شخص نافذ و مؤثر است و ملزم به اقرار خود خواهد بود. رأی شعبه دهم دیوان عالی کشور که وصیت‌نامه عادی را در سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند نافذ دانسته صحیحاً صادر شده‌است. این رأی به موجب ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.

[[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی]]

 

[[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]]

 

[[ماده ۲۹۱ قانون امور حسبی]]

[[وارث]]