ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی''': چنانچه بر [[دادگاه]] معلوم شود مقدار [[تأمین|تأمینی]] که تعیین گردیده کافی نیست، مقدار کافی را برای تأمین تعیین می‌کند. درصورت امتناع [[خواهان]] یا [[تجدیدنظرخواه]] از سپردن تأمین تعیین شده برابر [[ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده فوق]] اقدام می‌شود.

* {{زیتونی|[[ماده ۱۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}  

نوع تأمین در این موارد اعم است از [[وجه]] نقد و [[مال منقول|اموال منقول]] و [[مال غیرمنقول|غیرمنقول]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312268|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> همچنین، شایان ذکر است ضمانت اجرای عدم سپردن تأمین افزایش یافته همان ضمانت [[ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] می‌باشد که با [[درخواست]] متقاضی تأمین [[قرار رد دادخواست]] صادر می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312280|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>