۱۰٬۷۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق اساسی]] | [[رده:اصطلاحات حقوق اساسی]] | ||
[[رده:اصطلاحات قانون اساسی]] | [[رده:اصطلاحات قانون اساسی]] | ||
به نظر برخی [[فقیه|فقها]]، منظور از «[[معروف]]» همه آن چیزهایی است که از نظر [[عقل]] پسندیده‌است یا اینکه شارع آن را مستحسن می‌داند، مانند واجبات و مستحبات و پاره ای از مباحات که دارای بعضی جهات مفید برای مصالح عمومی هستند. منظور از «[[منکر]]» نیز به‌طور مطلق آن چیزی است که عقل یا شرع نمی‌پسندد، مانند محرمات و مکروهات و برخی مباحات که [[عرف|عرفا]] ناپسند هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه و حقوق تطبیقی (مجموعه مقاله)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1158060|صفحه=|نام۱=گروهی از مؤلفان|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> | به نظر برخی [[فقیه|فقها]]، منظور از «[[معروف]]» همه آن چیزهایی است که از نظر [[عقل]] پسندیده‌است یا اینکه شارع آن را مستحسن می‌داند، مانند واجبات و مستحبات و پاره ای از مباحات که دارای بعضی جهات مفید برای مصالح عمومی هستند. منظور از «[[منکر]]» نیز به‌طور مطلق آن چیزی است که عقل یا شرع نمی‌پسندد، مانند محرمات و مکروهات و برخی مباحات که [[عرف|عرفا]] ناپسند هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه و حقوق تطبیقی (مجموعه مقاله)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1158060|صفحه=|نام۱=گروهی از مؤلفان|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>گفتنی است طبق [[ماده ۲ قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر|ماده ۲ قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر،]] امر به معروف و نهی از منکر، دعوت و واداشتن دیگران به معروف و نهی و بازداشتن از منکر است.<ref>[[ماده ۲ قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر]]</ref> | ||
مطابق [[اصل ۸ قانون اساسی|اصل ۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]: «در [[جمهوری اسلامی]] ایران دعوت به خیر، '''امر به معروف و نهی از منکر''' وظیفه‌ای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، [[دولت]] نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت، شرایط و حدود و کیفیت آن را قانون معین می‌کند. «والمومنون والمومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر».» | مطابق [[اصل ۸ قانون اساسی|اصل ۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]: «در [[جمهوری اسلامی]] ایران دعوت به خیر، '''امر به معروف و نهی از منکر''' وظیفه‌ای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، [[دولت]] نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت، شرایط و حدود و کیفیت آن را قانون معین می‌کند. «والمومنون والمومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر».» | ||