نظریه شماره 7/99/1877 مورخ 1400/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان ایجاد کتابخانه دیجیتال توسط کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1877|شماره پرونده=99-42-1877|تاریخ نظریه=1400/05/13|موضوع نظریه=[[حقوق مدنی]]|محور نظریه=[[قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان]]}}'''چکیده نظریه شماره 7/99/1877 مورخ 1400/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان ایجاد کتابخانه دیجیتال توسط کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران:''' طبق [[ماده ۸ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸|ماده ۸ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان]]، کتابخانه‌های عمومی و مؤسسات علمی و آموزشی غیرانتفاعی، در نسخه‌برداری از آثار مورد حمایت این قانون مجاز دانسته شده‌اند؛ به [[قیاس اولویت|طریق اولی]] دانشگاه‌های دولتی از جمله فرض سؤال (کتابخانه مرکزی، مرکز اسناد و تأمین منابع علمی دانشگاه تهران)، در ایجاد کتابخانه دیجیتال از آثار مشمول قانون، از اختیار برخوردارند.

در رابطه با یکی از استثناهای مجاز در نظام حقوق مالکیت فکری به طور عام و حقوق مولفان به طور خاص که در ماده ۸ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان آمده است و با توجه به نگرانی از مسئولیت‌های ناشی از نقض احتمالی حقوق مولفان و ناشران، سوالاتی به شرح زیر تقدیم می‌شود:

۲_ در صورتی که پاسخ سوال قبلی منفی باشد، آیا ایجاد دسترسی مزبور ایجاد کتابخانه دیجیتال منحصرا برای دانشجویان و اساتید همکار دانشگاه، مشروط به عدم امکان ذخیره و دانلود و صرفا برای مطالعه آثار مجاز خواهد بود؟ در این فرض اپلیکیشین ویژه و یا دسترسی مجازی منحصرا با استفاده از رمز و وی پی ان برای هریک از اعضای خاص فراهم می‌شود و آن‌ها نمی‌توانند فایل مزبور را برداشته یا آن را در اختیار دیگران قرار دهند، چنان که امکان تکثیر فایل نیز وجود ندارد و تنها امکان مطالعه آنلاین یا آفلاین اثر بدون امکان ذخیره سازی آن وجود دارد قانون مزبور در فضای مجازی بسیار پررونق است و به صورت بی‌پروا و وحشتناکی نقض حقوق مولفان انجام می‌شود.

۳_ تمامی شقوق مطرح شده در سوال مزبور با فرض عدم هر گونه لطمه به حقوق معنوی صاحب اثر مطرح شده است.