ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۲

۲٬۲۲۸ بایت اضافه‌شده ، ۱۳ آوریل

بدون خلاصۀ ویرایش

فاطمه امیدی

گشت‌زنان

۱۳٬۹۹۶

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری''': [[بازپرس]] به تشخیص خود یا با معرفی [[شاکی خصوصی|شاکی]] یا به تقاضای [[متهم]] یا حسب اعلام مقامات ذی‌ربط، شخصی که حضور یا تحقیق از وی را برای روشن شدن موضوع ضروری تشخیص دهد، برابر مقررات [[احضار شاهد یا مطلع|احضار]] می‌کند.
-تبصره ۱ - در صورتی که [[شهادت|شاهد]] یا [[مطلع]] برای عدم حضور خود [[عذر موجه|عذر موجهی]] نداشته باشد [[جلب]] می‌شود. اما در صورتی که عذر موجهی داشته باشد و بازپرس آن عذر را بپذیرد، مجدداً احضار و در صورت عدم حضور جلب می‌شود.
+تبصره ۱ - در صورتی که [[شهادت|شاهد]] یا [[مطلع]] برای عدم حضور خود [[عذر موجه|عذر موجهی]] نداشته باشد [[جلب شاهد یا مطلع|جلب]] می‌شود. اما در صورتی که عذر موجهی داشته باشد و بازپرس آن عذر را بپذیرد، مجدداً احضار و در صورت عدم حضور جلب می‌شود.
 تبصره ۲ - در صورتی که دلیل پرونده منحصر به شهادت شهود و مطلعان نباشد، تحقیق از آنان می‌تواند به صورت الکترونیکی و با رعایت مقررات راجع به [[دادرسی الکترونیکی]] به عمل آید.
 * {{زیتونی|[[ماده ۲۰۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}
 * {{زیتونی|[[ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}
+== مواد مرتبط ==
+* [[ماده ۲۴۳ قانون آیین دادرسی مدنی]]
 == توضیح واژگان ==
@@ خط ۲۵: / خط ۲۹: @@
 == رویه‌های قضایی ==
-به موجب [[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۶۰۹–۱۳۸۵/۲/۳ احضار [[محکوم علیه|محکوم علیهی]] که در مورد او حکم اجرا شده‌است به عنوان مطلع جهت استفسار آدرس محکوم علیه دیگر، فاقد مجوز قانونی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قوانین و مقررات آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=معاونت حقوقی ریاست جمهوری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=496120|صفحه=|نام۱=معاونت تدوین تنقیح|انتشار قوانین|مقررات ریاست جمهوری|نام خانوادگی۱=|چاپ=11}}</ref>
+* بر اساس حکم شماره ۱۸۳_۱۳۱۸/۱/۲۸، گواهی گواهان یکی از [[ادله اثبات جرم|ادله اثبات دعوا در امور جزایی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277532|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|انتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>
+* به موجب [[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۶۰۹–۱۳۸۵/۲/۳ احضار [[محکوم علیه|محکوم علیهی]] که در مورد او حکم اجرا شده‌است به عنوان مطلع جهت استفسار آدرس محکوم علیه دیگر، فاقد مجوز قانونی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قوانین و مقررات آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=معاونت حقوقی ریاست جمهوری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=496120|صفحه=|نام۱=معاونت تدوین تنقیح|انتشار قوانین|مقررات ریاست جمهوری|نام خانوادگی۱=|چاپ=11}}</ref>
+* به موجب نظر کمیسیون در یکی از [[نشست‌ قضایی|نشست‌های قضایی]]، جلب شاهد از یک [[حوزه قضایی]] به حوزه قضایی دیگر فاقد وجاهت قانونی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277528|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|انتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>
+* [[نظریه شماره 7/1400/244 مورخ 1400/04/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعطای نیابت قضایی در جرایم مرتبط با دادگاه کیفری و احضار متهم و شاهد]]
+* [[نظریه شماره 7/1400/311 مورخ 1400/03/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ممنوعیت تفهیم اتهام به مطلع و شاهد]]
+* [[نظریه شماره 7/1402/346 مورخ 1402/05/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احضار شهود بعد از صدور دستور تجویز تعقیب]]
 == منابع ==
@@ خط ۳۴: / خط ۴۷: @@
 [[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]]
 [[رده:احضار و تحقیق از شهود و مطلعان]]
+[[رده:احضار شاهد یا مطلع]]