۸٬۲۱۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی « == تعریف == == پیشینه == == موضوع == == هدف == == اهمیت == == قلمرو == == ویژگی == == منابع حقوق کنسولی == == ارتباط با سایر رشته ها == == کتب مرتبط == == منابع == {{پانویس}}» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== منابع حقوق کنسولی == | == منابع حقوق کنسولی == | ||
منابع حقوق کنسولی عباراتند از: | |||
موافقتنامه های دو جانبه خاص: این موافقتنامه های خصوصی بین دولت ها در واقع می توانند منبع حقوق کنسولی به شمار آیند که در آن کشورهای طرف قرارداد مقررات مربوط به امور کنسولی را در روابط تجاری، اجتماعی و فرهنگی و غیره مشخص می کنند و متعهد می شوند طبق آن عمل بنمایند. در قرن بیستم قراردادهای چند جانبه متعددی منعقد شد که تا حدود زیادی برگرفته از شیوه معاهدات دول مختلف در زمینه مسائل کنسولی متابعت می کند. از جمله قرارداد دوجانبه کنسولی خاص اتحاد جماهیر شوروی با بسیاری از کشورهای دنیا نظیر جمهوری خلق چین، بغارستان، ایالات متحده امریکا، ژاپن و ... | |||
عهدنامه وین 1963: کنوانسیون ئین درباره روابط گنسولی مورخ 24 آوریل 1933 مشتمل بر یک مقدمه و هفتاد و نه ماده و یک پروتکل اختیاری راجع به حل اجباری اختلافات ناشی از تفسیر و اجرای مواد کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده می باشد. | |||
عرف بین المللی: عبرات از رویه هایی است که در طول زمان در موارد مشابه ملاک عمل بوده است، می توان گفت که بر اثر تکرار به عنوان یک اصل پذیرفته شده است، از حیث حقوق کنسولی نیز تفاوت چندانی با سایر رشته های حقوق ندارد و می توان گفت به دلیل این که در جامعه بین المللی به دلیل عدم وجود قوه قانونگذاری عهدنامه ها در واقع نقش قوانین را بازی می کند ولی از آنجایی که کلیه روابط بین المللی هنوز تابع عهدنامه های عمومی مدون نیست رسوم نقش مهمی را در این خصوص ایفا می کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669920|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> | |||
== ارتباط با سایر رشته ها == | == ارتباط با سایر رشته ها == | ||
===حقوق کنسولی و حقوق دیپلماتیک === | |||
[[حقوق کنسولی]] مانند حقوق دیپلماتیک، مجموعه قواعدی است که ناظر به قسمتی از روابط خارجی دولت است، اما از حیث طبیعت با آن تفاوت دارد. حقوق دیپلماتیک مرتبط است بر روابط سیاسی دولت با دولت های دیگر ولی حقوق کنسولی جنبه اداری دارد و موضوع آن حفظ منافع [[تابعیت|اتباع]] دولت است. به علت همین تفاوت در طبیعت [[مامور دیپلماتیک]]، مامور یک دولت است نزد دولت دیگر، اما [[مامور کنسولی]]، مامور حکومت یک کشور نزد حکومت کشور دیگر است و تفاوت اختیارات و امتیازات با مامور دیپلماتیک با مامور کنسولی ناشی از همین است که اولی به صفت نمایندگی دیپلماتیک را به دولت می دهد و دومی این صفت را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کنسولی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669912|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=وفایی|نام۲=عادله|نام خانوادگی۲=علیپور|چاپ=1}}</ref> تفاوت دیگر این دو رشته، این است که روابط کنسولی نسبت به روابط دیپلماتیک دائم از قدمت بیشتری برخوردار است. لازم به ذکر است، در روابط دیپلماتیک، قواعد عرفی، بر حقوق نانوشته تقدم دارند در حالی که در مورد روابط کنسولی بر عکس است و معاهدات دو جانبه بیشتر رواج دارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بین الملل عمومی (1و2) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6669916|صفحه=|نام۱=امیرساعد|نام خانوادگی۱=وکیل|چاپ=1}}</ref> | |||
== قوانین و مقررات پرکاربرد == | |||
== اسناد بین المللی == | |||
== کتب مرتبط == | == کتب مرتبط == | ||