احوال شخصیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احوال شخصیه''' دربرگیرنده احکامی است که به انسان اختصاص دارد و به معناى خصوصیاتى است که وضع و [[هویت]] شخصى و حقوقى و [[تکلیف|تکالیف]] فرد را در [[خانواده]] و اجتماع معین مى‌کند،<ref name=":0">{{Cite journal|title=واکاوی دیدگاه‌های خاص علامه کاشف‌الغطاء در احوال شخصیه با رویکرد تطبیقی اقلیت‌های دینی ایرانی|url=https://jcl.illrc.ac.ir/article_243263.html|journal=فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی|date=2020-12-21|issn=2981-1805|pages=12–45|volume=3|issue=9|doi=10.22034/law.2021.520910.1006|language=fa|first=امید|last=توکلی کیا}}</ref> به عبارت دیگر مجموعه اوصافی که وضع شخص را در خانواده و جامعه معین می‌کند و از شخصیت او جدا نیست مانند [[ازدواج|نکاح]]، [[طلاق]] و [[نسب]] را '''احوال شخصیه''' می‌گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق (نظریه عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2974600|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=3}}</ref>

اصطلاح '''احوال شخصیه''' در [[فقه]]، سابقاً اصطلاح شناخته شده‌ای نبود و بعدها در دوران معاصر این اصطلاح به پیروی از حقوق خارجی و توسط حقوقدانان به کار گرفته شد. احوال شخصیه در اصطلاح فقهی دربرگیرنده احکامی است که به انسان اختصاص دارد. اصطلاح احوال شخصیه در اواخر قرن نوزدهم توسط محمد قدرى پاشا وقتى که کتاب «احکام‌الشرعیه فى‌الاحوال‌الشخصیه» را نوشت وارد فقه اسلامى شد، به‌نظر می‌رسد این اصطلاح اولین‌بار توسط محمدحسین کاشف‌الغطاء در انتهای کتاب قضاء ''«تحریرالمجله»'' در سال 1361هـ‌.ق. در فقه شیعه به‌کار گرفته شد.<ref name=":0" />

 

* [[نظریه شماره 7/1402/99 مورخ 1402/02/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره موافقت نامه حقوقی و قضایی  دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری عراق]]

* [[نظریه شماره 7/1401/1248 مورخ 1402/05/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم ثبت واقعه طلاق]]

 

* [[نظریه شماره 7/99/564 مورخ 1399/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مرجع عالی دینی زرتشتیان]]