ماده ۱۲۵۶ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

*{{زیتونی|[[ماده ۱۲۵۵ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

به هر دعوایی که موضوع آن، حجر، اهلیت، ولایت و خیانت ولی باشد؛ دعوای حجر گویند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=330552|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

دلیل وضع این ماده را، می توان نگرانی قانونگذار از معامله اشخاص جاهل به حجر با سفیه و مجنون؛ و درنتیجه تضییع اموال آنان دانست. از طرفی، با اعلان حکم حجر، دیگر ادعای سایر اشخاص، نسبت به عدم اطلاع از حجر سفیه یا مجنون، و مطالبه خسارت از آنان پذیرفته نیست. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل فقهی-حقوقی قانون امور حسبی و تأثیر آن در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3455648|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=2}}</ref>

به محض قطعی شدن حکم رفع حجر، باید این موضوع، در دفتری که در اداره سرپرستی نگهداری می گردد؛ قید شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد پنجم) (طلاق، متعه، اولاد، خانواده، انفاق، حجر و قیمومت)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=253516|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=11}}</ref>