ماده ۲۸۶ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۲۸۶ قانون تجارت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۰

۸۷۰ بایت حذف‌شده ، ۲۱ اکتبر

←‏نکات توضیحی تفسیری دکترین

فاطمه امیدی

گشت‌زنان

۱۴٬۹۶۸

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 == رویه‌های قضایی ==
-[[رأی وحدت رویه]] شماره ۵۹۷ مورخ 1347/02/12 «[[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]]، مهلت یک ساله مقرر در [[ماده ۲۸۶ قانون تجارت]]، جهت استفاده از [[حق|حقی]] که [[ماده ۲۴۹ قانون تجارت|ماده ۲۴۹ این قانون]]، برای [[دارنده برات]] یا [[سفته]] منظور نموده؛ درمورد ظهرنویس به معنای مصطلح کلمه بوده و ناظر به شخصی که ظهر سفته را، به عنوان ضامن امضا نموده‌است؛ نمی‌باشد؛ زیرا با توجه به طبع [[ضمان]] و [[مسئولیت]] ضامن، در هر صورت (بنابر قول [[ضمان ضم ذمه به ذمه|ضم ذمه به ذمه]] یا [[ضمان نقل ذمه به ذمه|نقل]] آن)، در قبال دارنده سفته یا برات، محدودیت مذکور در [[ماده ۲۸۹ قانون تجارت]]، دربارهٔ ضامن مورد نداشته؛ بنابراین رأی شعبه ۲۳ دیوان عالی کشور، که بر این اساس صادرگردیده؛ صحیح و منطبق با موازین قانونی است».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی قراردادهای ویژه (اشاعه، شرکت مدنی، تقسیم مال مشترک، ودیعه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=520180|صفحه=|نام۱=سیدمحمود|نام خانوادگی۱=کاشانی|چاپ=1}}</ref>
+* «[[رأی وحدت رویه]] شماره ۵۹۷ مورخ 1374/02/12 [[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]]، مهلت یک سال مقرر در [[ماده ۲۸۶ قانون تجارت|ماده ۲۸۶]] را تنها برای ظهرنویس در نظر گرفته و آن را شامل ضامن ندانسته است».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی قراردادهای ویژه (اشاعه، شرکت مدنی، تقسیم مال مشترک، ودیعه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=520180|صفحه=|نام۱=سیدمحمود|نام خانوادگی۱=کاشانی|چاپ=1}}</ref>
 * [[رای وحدت رویه شماره ردیف 12 مورخ 1341/07/11 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم اسقاط حق اقامه دعوی دارنده برات و ظهرنویسها درصورت عدم ارسال اظهارنامه)|رای وحدت رویه شماره ردیف ۱۲ مورخ ۱۳۴۱/۰۷/۱۱ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (عدم اسقاط حق اقامه دعوی دارنده برات و ظهرنویسها درصورت عدم ارسال اظهارنامه)]]
 * [[رای وحدت رویه شماره 597 مورخ 1374/2/12 هیات عمومی دیوان عالی کشور (ظهرنویسی برات)|رای وحدت رویه شماره ۵۹۷ مورخ ۱۳۷۴/۲/۱۲ هیئت عمومی دیوان عالی کشور( ظهرنویسی برات)]]