۱۹۹٬۶۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده 276 قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۲۷۶ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۲۷۶ قانون امور حسبی]] | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۲: | ||
سند: نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref> | سند: نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات | == نکات تفسیری دکترین == | ||
از فواید وصیت نامه رسمی می‌توان به این موارد اشاره کرد که اولا کسانی که بی سواد هستند و توانایی نوشتن ندارند می‌توانند از آن استفاده کنند. دوم این که با ثبت وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی، نگرانی ناشی از فقدان وصیت از بین می‌رود و اراده موصی از گزند حوادث مصون می‌ماند. در مقام اجرای وصیت نیز، موصی له نیازی به اثبات اصالت آن ندارد و در بسیاری موارد رجوع به دادگاه هم ضرورت پیدا نمی‌کند و کوتاهی در ارسال وصیت نامه به دادگاه از اعتبار آن نمی‌کاهد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2781752|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> همچنین، وصیتنامه رسمی اعتبار اسناد رسمی را دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2781764|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> با وجود همه این مزایا، تمایل موصی بر پنهان داشتن وصیت و پرهیز از نزاع‌های خانوادگی و همچنین صرفه جویی در وقت و هزینه ثبت سند، باعث می‌شود که رغبت عمومی بر وصینامه خودنوشت بیشتر باشد جز بعضی از اغنیا یا خبرگان حقوقی به آن توجهی نداشته باشند.<ref name=":0"/> | از فواید وصیت نامه رسمی می‌توان به این موارد اشاره کرد که اولا کسانی که بی سواد هستند و توانایی نوشتن ندارند می‌توانند از آن استفاده کنند. دوم این که با ثبت وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی، نگرانی ناشی از فقدان وصیت از بین می‌رود و اراده موصی از گزند حوادث مصون می‌ماند. در مقام اجرای وصیت نیز، موصی له نیازی به اثبات اصالت آن ندارد و در بسیاری موارد رجوع به دادگاه هم ضرورت پیدا نمی‌کند و کوتاهی در ارسال وصیت نامه به دادگاه از اعتبار آن نمی‌کاهد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2781752|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> همچنین، وصیتنامه رسمی اعتبار اسناد رسمی را دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2781764|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> با وجود همه این مزایا، تمایل موصی بر پنهان داشتن وصیت و پرهیز از نزاع‌های خانوادگی و همچنین صرفه جویی در وقت و هزینه ثبت سند، باعث می‌شود که رغبت عمومی بر وصینامه خودنوشت بیشتر باشد جز بعضی از اغنیا یا خبرگان حقوقی به آن توجهی نداشته باشند.<ref name=":0"/> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# وصیتنامه رسمی به صورت اسناد رسمی تنظیم می‌شود. | |||
# اعتبار وصیتنامه رسمی مشابه دیگر اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی است. | |||
# تنظیم وصیتنامه رسمی باید مطابق قواعد و مقررات دفاتر اسناد رسمی باشد. | |||
# اعتبار وصیتنامه رسمی به سبب تنظیم در دفاتر اسناد رسمی تضمین می‌شود. | |||
== رویه های قضایی == | |||
* بر اساس [[دادنامه]] شماره ۳۹۴۰ مورخ ۷۲/۱۰/۴ صادره از شعبه ۳۳ [[دیوان عالی کشور]]، وصیت نامه ای که رسمی باشد و به ثبت رسیده همه آن را قبول دارند و نیاز به تنفیذ ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2644116|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> | * بر اساس [[دادنامه]] شماره ۳۹۴۰ مورخ ۷۲/۱۰/۴ صادره از شعبه ۳۳ [[دیوان عالی کشور]]، وصیت نامه ای که رسمی باشد و به ثبت رسیده همه آن را قبول دارند و نیاز به تنفیذ ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2644116|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> | ||
* در نظریه مشورتی شماره ۷/۳۰۳۲ مورخ ۱۳۵۸/۶/۳ [[اداره حقوقی قوه قضاییه|اداره حقوقی دادگستری]] مقرر می‌دارد: وکالت نامه ای که در خارج از کشور تنظیم شده مادامی که به گواهی مأمورین سیاسی یا کنسولی ایران نرسد فاقد اعتبار است.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته‌های ادله اثبات|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2454088|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=2}}</ref> همچنین در نظریه مشورتی شماره ۷/۲۹۴۲ مورخ ۱۳۵۹/۵/۲۸ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر شده‌است که چون به موجب ماده | * در نظریه مشورتی شماره ۷/۳۰۳۲ مورخ ۱۳۵۸/۶/۳ [[اداره حقوقی قوه قضاییه|اداره حقوقی دادگستری]] مقرر می‌دارد: وکالت نامه ای که در خارج از کشور تنظیم شده مادامی که به گواهی مأمورین سیاسی یا کنسولی ایران نرسد فاقد اعتبار است.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته‌های ادله اثبات|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2454088|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=2}}</ref> همچنین در نظریه مشورتی شماره ۷/۲۹۴۲ مورخ ۱۳۵۹/۵/۲۸ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر شده‌است که چون به موجب [[ماده 276 قانون امور حسبی]] یکی از اقسام وصیت نامه‌های معتبر وصیت نامه رسمی است با توجه به ماده ۱۳۹۵ قانون مدنی تنظیم چنین وصیت ناه ای در یکی از محاضر رسمی کشور آلمان به شرط حایز بودن شرایط مندرج در آن ماده و مغایر نبودن آن با ضوابط و مقررات آمره در مواد ۸۲۵ و ۸۶۰ قانون مدنی نافذ و واجد اعتبار خواهد بود.<ref name=":1" /> | ||
* در نظریه مشورتی دیگری به شماره ۷/۲۱۰۱ مورخ ۱۳۵۳/۵/۱۵ [[اداره حقوقی قوه قضاییه]] آمده‌است: وصیت نامه تنظیم شده در کنسولگری جزء اسناد رسمی محسوب نمی‌گردد ولی از نظر این که تمام آن بر طبق گواهی معاون کنسولگری ایران در ژنو به خط موصی نوشته شده و دارای تاریخ و امضای او می‌باشد، به موجب ماده ۲۷۸ قانون مزبور خودنوشت محسوب است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تفسیر قضایی قانون امور حسبی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2000480|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=1}}</ref> | * در نظریه مشورتی دیگری به شماره ۷/۲۱۰۱ مورخ ۱۳۵۳/۵/۱۵ [[اداره حقوقی قوه قضاییه]] آمده‌است: وصیت نامه تنظیم شده در کنسولگری جزء اسناد رسمی محسوب نمی‌گردد ولی از نظر این که تمام آن بر طبق گواهی معاون کنسولگری ایران در ژنو به خط موصی نوشته شده و دارای تاریخ و امضای او می‌باشد، به موجب ماده ۲۷۸ قانون مزبور خودنوشت محسوب است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تفسیر قضایی قانون امور حسبی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2000480|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=1}}</ref> | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1119 مورخ 1399/10/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تنفیذ و دعوای تقسیم وصیت تملیکیِ عادیِ فاقد شرایط قانون امور حسبی]] | * [[نظریه شماره 7/99/1119 مورخ 1399/10/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تنفیذ و دعوای تقسیم وصیت تملیکیِ عادیِ فاقد شرایط قانون امور حسبی]] | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[مطالعۀ تطبیقی اعتبار وصیت الکترونیکی در حقوق آمریکا و ایران]] | * [[مطالعۀ تطبیقی اعتبار وصیت الکترونیکی در حقوق آمریکا و ایران]] | ||