ماده 290 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مواد مرتبط ==

* [[ماده 276 قانون امور حسبی]]

وصیت: به تملیک [[مال]] اعم از [[عین معین|عین]] یا [[منافع]] یا اعطای [[حق]] [[تصرف]] آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=294796|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=2}}</ref>

هر گاه وضع فوق العاده موصی پایان پذیرد و قبل از فوت، توانایی [[وصیت نامه]] عادی را پیدا کند، موصی باید وصیت نامه را به یکی از طرق مندرج در ماده 276 انجام دهد در غیر این صورت بعد از گذشتن یک ماه از تاریخ مراجعت و رسیدن موصی به محلی که ‌بتواند وصیت کند یا گذشتن یک ماه از تاریخ باز شدن راه و مرتفع شدن مانعی که به واسطه آن مانع نتوانسته موصی ‌به یکی از طرق مذکور وصیت نماید، وصیت بی ‌اعتبار می شود<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2781916|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> و در صورتی که وصیت نامه تنظیم شده در شرایط فوق العاده از طرف ذینفع در دادگاه ابراز شود که در مدت مقرر تجدید نشده است، فاقد اعتبار قانونی است مگر این که اشخاصی که از وجود وصیت متضرر می شوند به صحت آن اقرار نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=15512|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=13}}</ref>

== رویه های قضایی ==