ماده ۷ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

پ ـ طبق قوانین ایران موجبی برای [[منع تعقیب|منع]] یا [[موقوفی تعقیب]] یا [[موقوفی اجرای مجازات]] یا [[سقوط مجازات|سقوط]] آن نباشد.

== پیشینه ==

سابقاَ قانونگذار در بند ه [[ماده ۳ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۵۲]] و [[ماده ۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰]]، به [[اصل صلاحیت شخصی فعال]] (صلاحیت دادگاه‌های ایرانی پیرو جرائم ارتکابی توسط اتباع ایرانی در خارج از کشور) اشاره کرده بود. به نظر می‌رسد عبارات قانونگذار در ماده ۷ قانون فعلی، به نوعی بازگشت به عبارات قانون سال ۱۳۵۲ می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=699196|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

== منابع ==

{{پانویس|۲}}

[[رده:قلمرو اجرای قوانین جزائی در مکان]]

[[رده:اصل صلاحیت شخصی فعال]]