ماده ۶۹۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

هرگاه با قطع تمام زبان، حس چشایی از بین برود، فقط [[دیه زبان|دیه قطع زبان]] پرداخت می‌شود و اگر با قطع بخشی از زبان، چشایی از بین برود یا نقصان یابد، در صورتی که چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت زبان باشد، هر کدام از [[ارش]] چشایی و دیه زبان که بیشتر باشد، باید پرداخت شود و اگر چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت از زبان نباشد، ارش چشایی و دیه زبان جداگانه باید پرداخت شود مگر اینکه از [[دیه کامل]] بیشتر باشد که در این صورت فقط به میزان دیه کامل پرداخت می‌شود و اگر با [[جنایت]] بر غیر زبان، چشایی از بین برود یا نقصان پیدا کند، [[دیه]] یا ارش آن جنایت بر ارش چشایی افزوده می‌گردد.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

در مورد از بین رفتن حس چشایی با قطع کامل زبان و پرداخت تنها یک دیه زبان، باید توجه داشت که ملازمه بین زبان و چشایی، مبنای حکم [[تداخل در دیات|تداخل]] قرار گرفته‌ است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی فقهی و حقوقی تعدد جرم|ترجمه=|جلد=|سال=1372|ناشر=بشری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=842976|صفحه=|نام۱=غلامحسین|نام خانوادگی۱=الهام|چاپ=-}}</ref>همین‌طور از آنجایی که حس چشایی تابع و قائم به زبان است یعنی از بین بردن زبان، لازمه اش از بین رفتن حس چشایی است، [[دیه چشایی|دیه منفعت چشایی]] با دیه زبان تداخل می‌کند؛ یعنی بیش از ثبوت دیه قطع زبان، چیز دیگری ثابت نمی‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=671468|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref>

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:دیات]]

[[رده:دیه مقرر منافع]]