ماده ۴۱۱ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

این ماده در خصوص امکان قصاص زبان گویا در مقابل قطع زبان کودکی است که هنوز به حد سخن گفتن نرسیده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276032|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> بر این اساس ناتوانی طفل در سخن گفتن دلیلی بر لال بودن وی نیست، بلکه اصل بر این است که طفل به طور بالقوه قادر به سخن گفتن است مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276032|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> بر اساس ماده فوق، تشخیص قدرت نسبی تکلم در کودک امری دشوار است، به همین دلیل نیز فقط حالت لال بودن طفل در ماده فوق پیش بینی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref> همچنین در فرض ناتوانی پزشک در تعیین لال بودن یا نبودن طفل، باید به اصل عدم لال بودن طفل مراجعه شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276040|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>