ماده 50 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 50 قانون حمایت خانواده مصوب 1391''': هرگاه مردي برخلاف مقررات ماده (۱۰۴۱) قانون مدني ازدواج كند، به [[حبس تعزيری|حبس تعزيري]] درجه شش محكوم مي شود. هرگاه [[عقد نکاح|ازدواج]] مذكور به [[مواقعه]] منتهي به نقص عضو يا مرض دائم [[زوجه|زن]] منجر گردد، [[زوج]] علاوه بر پرداخت [[ديه]] به حبس تعزيري درجه پنج و اگر به مواقعه منتهي به فوت زن منجر شود، زوج علاوه بر پرداخت ديه به حبس تعزيري درجه چهار محكوم مي شود.

تبصره ـ هرگاه [[ولی قهری|ولي قهري]]، [[مادر]]، سرپرست قانوني يا مسؤول نگهداري و مراقبت و تربيت زوجه در ارتكاب [[جرم]] موضوع اين ماده تأثير مستقيم داشته باشند به حبس تعزيري درجه شش محكوم مي شوند. اين حكم در مورد عاقد نيز مقرر است.

 

* [[ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی|ماده 1041 قانون مدنی]]

پیشینه ماده 50 [[قانون حمایت خانواده]] مصوب 1391 به ماده 3 قانون راجع به مصوب 1310 باز می گردد. متعاقبا ماده 23 قانون حمایت خانواده مصوب 1353 به موضوع ازدواج بدون رعایت مقررات ماده 1041 [[قانون مدنی]] پرداخت.در سال 1375 قانونگذار در ماده 646 [[قانون مجازات اسلامی]] به [[جرم انگاری]] ازدواج بدون رعایت مقررات ماده 1041 قانون مدنی اقدام کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری خانواده (بودها و بایدها)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5036896|صفحه=|نام۱=لیلاسادات|نام خانوادگی۱=اسدی|چاپ=1}}</ref>

ماده 1041 قانون مدنی در خصوص [[نکاح صغار|ازدواج دختر و پسر نابالغ]] است اما ازدواج پسر [[صغیر]] ضمانت اجرای کیفری ندارد زیرا تحمیل چنین ازدواجی برای دختر مخصوصا زمانی که با شکست هم مواجه شود به مراتب سخت تر است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4886444|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> نکته قابل ذکر در خصوص ماده 50 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 این است که ماده شامل [[نکاح دائم|ازدواج دائم]] و [[نکاح منقطع|موقت]] می شود زیرا کلمه [[عقد نکاح|ازدواج]] به طور مطلق در ماده آمده است بنابراین همانگونه که رعایت [[قابلیت صحی نکاح]] در ازدواج دائم شرط است در ازدواج موقت نیز شرط است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=378848|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> مطابق ماده 50 قانون حمایت خانواده اگر [[مواقعه]] منجر به نقص عضو یا مرض دائم زن شود زوج به دیه و حبس محکوم می شود. اما چنانچه این نقص عضو موجب [[افضاء|افضا]] شود مطابق یک نظر، [[زوجه|زن]] برای [[زوج]] حرام موبد می شود اما رابطه زوجیت از بین نمی رود. ولی مطابق نظر دیگر حرمت ابدی ایجاد نمی شود زیرا برای این که زن از حقوق زوجیت بهره مند شود باید بر زوج حلال باشد که این نظر درست است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره متوسط حقوق مدنی (حقوق خانواده)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=140272|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> نکته دیگر این که، جرم مذکور در ماده 50 قانون حمایت خانواده، [[جرم شبه عمدی]] محسوب می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری خانواده (بودها و بایدها)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5037740|صفحه=|نام۱=لیلاسادات|نام خانوادگی۱=اسدی|چاپ=1}}</ref>