ماده 42 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 42 قانون حمایت خانواده مصوب 1391''': [[صغير]] و [[مجنون]] را نمي‌ توان بدون رضايت [[ولی قهری|ولي]]، [[قيم]]، مادر يا شخصي كه [[حضانت]] و نگهداري آنان به او واگذار شده است از محل اقامت مقرر بين طرفين يا محل اقامت قبل از وقوع [[طلاق]] به محل ديگر يا خارج از كشور فرستاد، مگر اينكه دادگاه آن را به مصلحت صغير و مجنون بداند و با درنظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذي‌ حق اين امر را اجازه دهـد. [[دادگاه]] در صـورت موافقت با خـارج كردن صغيـر و مجنون از كشور، بنابر درخواست [[ذی نفع|ذي‌ نفع]]، براي تضمين بازگرداندن صغير و مجنون تأمين مناسبي اخذ مي‌ كند.

مطابق نظر بعضی فقهای امامیه، مادری که عهده دار حضانت است نمی تواند طفل را از شهر به روستا ببرد زیرا تعلیم و [[تربیت کودک]] در شهر بهتر از روستا است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مختصر حقوق خانواده|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=585492|صفحه=|نام۱=سیدحسین|نام خانوادگی۱=صفایی|نام۲=اسداله|نام خانوادگی۲=امامی|چاپ=21}}</ref>

هیچ یک از پدر و مادر حق ندارد کودک تحت حضانت را بدون موافقت دیگری به مسافرت ببرد یا به شهر دیگری منتقل کند زیرا کسی که [[حق ملاقات کودک|حق ملاقات]] دارد دچار مشکل خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق خانواده|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=180400|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|نام۲=سیدحسین|نام خانوادگی۲=صفایی|نام۳=سیدعزت اله|نام خانوادگی۳=عراقی|نام۴=اسداله|نام خانوادگی۴=امامی|نام۵=سیدمرتضی|نام خانوادگی۵=قاسم زاده|نام۶=محمود|نام خانوادگی۶=صادقی|نام۷=عباس|نام خانوادگی۷=ببرزویی|نام۸=احمد|نام خانوادگی۸=حمیدزاده|نام۹=آهنی|نام خانوادگی۹=بتول|چاپ=2}}</ref>

== رویه های قضایی ==

در خصوص ماده 42 [[قانون حمایت خانواده]] مصوب 1391 [[نظریه مشورتی]] شماره 7/92/1967 مورخ 92/10/9 [[اداره حقوقی قوه قضاییه]] نکات ذیل را مقرر می دارد: اولا، در خصوص فرزندانی که به سن [[بلوغ]] شرعی رسیده اند ولی هنوز به سن [[رشد]] نرسیده اند مقررات قانون [[گذرنامه]] حاکمیت دارد. ثانیا، همانگونه که از مفاد ماده 42 قانون حمایت خانواده مشخص است در صورت عدم رضایت ولی، قیم یا مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری صغیر و مجنون به او واگذار شده مجوز دادگاه جهت خروج کشور صغیر یا مجنون لازم است. ثالثا، با توجه به این که قانون حمایت خانواده مصوب 1391 موخر بر قانون گذرنامه، مصوب سال 51 با اصلاحات و الحاقات بعد آن می باشد، در خصوص [[صغیر|صغار]] و مجانین دادگاه خانواده به صراحت ماده 42 قانون حمایت خانواده مصوب سال 91 مقام صالح برای صدور مجوز خروج از کشور اشخاص مذکور است. رابعا، با توجه به منطوق بند 10 ماده 84 [[قانون آیین دادرسی مدنی|قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی]]، خواهان در دعوای مطروحه باید ذی نفع باشد که تشخیص آن به عهده دادگاه است در غیر این صورت قبل از ورود به ماهیت، دعوا از حیث شکلی مردود اعلام می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضائیه در خصوص حمایت از خانواده مصوب 1391|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=اداره کل حقوقی معاونت قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4815356|صفحه=|نام۱=اداره کل حقوقی معاونت قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref>