نظریه شماره 7/1402/417 مورخ 1402/06/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره پرداخت عوارض موقوفات به شهرداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چکیده نظریه شماره 7/1402/417 مورخ 1402/06/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره پرداخت عوارض موقوفات به شهرداری''': تاکنون قانون صریحی در نسخ تبصره ۳ ماده ۲۶ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۴۷ با اصلاحات و الحاقات بعدی به تصویب نرسیده است و اصل، عدم نسخ قانون است؛ مقررات تبصره ۳ ماده ۲۶ قانون یادشده در خصوص معافیت اراضی و املاک و مستحدثات موقوفات عام از پرداخت عوارض موضوع این قانون به قوت خود باقی است.

با عنایت به این که تاکنون قانون صریحی در نسخ تبصره ۳ [[ماده ۲۶ قانون نوسازی و عمران شهری]] مصوب ۱۳۴۷ با اصلاحات و الحاقات بعدی به تصویب نرسیده است و اصل، عدم [[نسخ قانون]] است؛ مقررات تبصره ۳ ماده ۲۶ قانون یادشده در خصوص معافیت اراضی و املاک و مستحدثات [[موقوفات عام]] از پرداخت عوارض موضوع این قانون به قوت خود باقی است. همچنین حکم مقرر در تبصره ۳ [[ماده ۵ قانون اصلاح موادی از قانون برنامه توسعه سوم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران]] مصوب ۱۳۸۱ و تبصره ۳ [[ماده ۵۰ مالیات بر ارزش افزوده]] مصوب ۱۳۸۷ با اصلاحات و الحاقات بعدی مبنی بر ملغی بودن قوانین و مقررات مربوط به اعطاء تخفیف یا معافیت از پرداخت عوارض یا وجوه به شهرداری ها و دهیاریها که مقرره اخیر بر اساس بند یک [[ماده ۵۵ قانون مالیات بر ارزش افزوده]] مصوب ۱۴۰۰ به قوت خود باقی است، با حکم مقرر در تبصره ۳ [[ماده ۲۶ قانون مالیات بر ارزش افزوده|ماده ۲۶ قانون]] صدرالذکر تعارضی ندارد؛ ردیف ۱۱۴ [[قانون فهرست قوانین و احکام نامعتبر در حوزه شوراها و شهرداری ها]] مصوب ۱۴۰۰ مبنی بر اعلام نامعتبر بودن ماده ۲۶ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۶۷ و صرفا تبصره های یک و ۲ آن و عدم تصریح به تبصره ۳ این ماده نیز مؤید این نظر است.