رای وحدت رویه شماره 813 دیوان عالی کشور درباره امکان سقوط یا تخفیف مجازات تعزیری در صورت توبه مرتکب قبل از قطعیت حکم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات رای وحدت رویه دیوانعالی کشور|شماره رای=813|تاریخ صدور=۱۴۰۰/۵/۱۹|گروه رای=کیفری|رییس وقت دیوانعالی=سید احمد مرتضوی مقدم|next=رای وحدت رویه 814|prev=رای وحدت رویه 812|دادستان=محمد جعفر منتظری|محور رای=حقوق جزای عمومی}}'''رای وحدت رویه شماره 813 مورخ 1400/5/19 هیات عمومی دیوان عالی کشور درباره امكان سقوط يا تخفيف مجازات تعزيري در صورت توبه مرتكب قبل از قطعيت حكم:''' با عنایت به مواد [[ماده ۱۱۵ قانون مجازات اسلامی|١١۵]] و [[ماده ۱۱۸ قانون مجازات اسلامی|١١٨]] [[قانون مجازات اسلامی]] مصوب ١٣٩٢، هرگاه متهم قبل از [[حکم قطعی|قطعیت حکم]]، [[توبه]] کند و ندامت و اصلاح وی برای قاضی محرز شود، در [[درجه‌بندی مجازات‌های تعزیری|جرایم تعزیری درجه شش، هفت و هشت]]، مجازات ساقط می شود و در سایر جرایم موجب [[تعزیر]]، دادگاه میتواند مقررات راجع به [[تخفیف مجازات]] را اعمال کند، اما بعد از قطعیت حکم، موضوع از شمول این مقررات خارج است. بدیهی است، بعد از قطعیت حکم، [[عفو]] یا تخفیف مجازات محکومان مطابق [[اصل ۱۱۰ قانون اساسی|بند ١١ اصل یکصد و دهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] (مشابه آنچه ذیل [[ماده ۱۱۴ قانون مجازات اسلامی|ماده ١١۴]] و [[ماده ۲۷۸ قانون مجازات اسلامی|تبصره ٢ ماده ٢٧٨ قانون یادشده]] مقرر شده است)، امکانپذیر است. بنا به مراتب، رأی شعبه اول [[دادگاه انقلاب|دادگاه انقلاب اسلامی]] گرگان که با این نظر انطباق دارد به اکثریت آراء صحیح و قانونی تشخیص داده می شود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ با اصلاحات و الحاقات بعدی، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه ها و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.