رای وحدت رویه شماره 71 مورخ 1353/08/29 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''رای وحدت رویه شماره 71 مورخ 1353/08/29 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است):''' نظر به این که [[ماده 1 قانون روابط مالک و مستأجر (مصوب 1356)|ماده (1) قانون روابط مالک و مستأجر]] صراحت دارد بر این که (هر محلی که برای پیشه و کسب و [[تجارت]] یا سکنی تا به حال [[اجاره]] داده شده یا بعداً اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود) و به موجب ماده (26) کلیه مقررات و قوانینی که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به این که تبصره (1) ماده (23) در مواردی که از شمول این قانون روابط مالک و [[مستأجر]] را حتی به احکام قطعی که هنوز اجرا نگردیده تسرّی داده است و با توجه به مفاد ماده (562) آیین دادرسی مدنی که مقرر می‌دارد احکام و قرارها باید اساساً طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم­العمل است صادر گردد بنا به جهات مذکور قانون روابط مالک و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور رأی لازم­العمل باشد به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است نیز تسرّی خواهد داشت. این رأی طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب 1328 لازم­الرعایه خواهد بود.
{{جعبه اطلاعات رای وحدت رویه دیوانعالی کشور|شماره رای=71|تاریخ صدور=1353/08/29|دادستان=احمد فلاح رستگار|گروه رای=حقوقی|محور رای=قانون روابط مالک و مستأجر}}
 
'''رای وحدت رویه شماره ۷۱ مورخ ۱۳۵۳/۰۸/۲۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است):'''نظر به این که [[ماده ۱ قانون روابط مالک و مستأجر مصوب 1339|ماده (۱) قانون روابط مالک و مستأجر]] صراحت دارد بر این که (هر محلی که برای پیشه و کسب و [[تجارت]] یا سکنی تا به حال [[اجاره]] داده شده یا بعداً اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود) و به موجب [[ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339|ماده (۲۶)]] کلیه [[مقررات]] و [[قانون|قوانینی]] که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به این که [[ماده 23 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339|تبصره (۱) ماده (۲۳)]] در مواردی که از شمول این قانون روابط مالک و [[مستأجر]] را حتی به [[رأی قطعی|احکام قطعی]] که هنوز اجرا نگردیده تسرّی داده‌است و با توجه به مفاد [[ماده 562 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده (۵۶۲) آیین دادرسی مدنی]] که مقرر می‌دارد احکام و قرارها باید اساساً طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم العمل است صادر گردد بنا به جهات مذکور قانون روابط [[مالک]] و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور رأی لازم العمل باشد به کلیه [[دعاوی]] که قبلاً طرح شده و در جریان است نیز تسرّی خواهد داشت. این رأی طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ لازمالرعایه خواهد بود.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
[[ماده 1 قانون روابط موجرو مستاجر (مصوب 1356)]]


[[ماده ۹ قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۱ قانون روابط مالک و مستأجر مصوب 1339]]
* [[ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339]]
* [[ماده 23 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339]]
* [[ماده 562 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]]


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
[[اجاره]]
 
* [[اجاره]]


[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۵۳]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۰

رای وحدت رویه شماره ۷۱ مورخ ۱۳۵۳/۰۸/۲۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است):نظر به این که ماده (۱) قانون روابط مالک و مستأجر صراحت دارد بر این که (هر محلی که برای پیشه و کسب و تجارت یا سکنی تا به حال اجاره داده شده یا بعداً اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود) و به موجب ماده (۲۶) کلیه مقررات و قوانینی که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به این که تبصره (۱) ماده (۲۳) در مواردی که از شمول این قانون روابط مالک و مستأجر را حتی به احکام قطعی که هنوز اجرا نگردیده تسرّی داده‌است و با توجه به مفاد ماده (۵۶۲) آیین دادرسی مدنی که مقرر می‌دارد احکام و قرارها باید اساساً طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم العمل است صادر گردد بنا به جهات مذکور قانون روابط مالک و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور رأی لازم العمل باشد به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است نیز تسرّی خواهد داشت. این رأی طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ لازمالرعایه خواهد بود.

رای وحدت رویه دیوانعالی کشور شماره 71
شماره رای۷۱
تاریخ صدور۱۳۵۳/۰۸/۲۹
مرجع تصویبهیات عمومی دیوانعالی کشور
قلمروی اجراییایران پرچم ایران
رییس وقت دیوانعالی[[]]
دادستاناحمد فلاح رستگار
گروه رایحقوقی
محور رایقانون روابط مالک و مستأجر


مواد مرتبط

جستارهای وابسته