رای وحدت رویه شماره 860 دیوان عالی کشور درباره تعدد دیه در زوال دائمی منافع دفع ادرار و مدفوع خارج از موضع عجان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۸۶۰ مورخ ۱۴۰۳/۱۲/۱۴ هیات عمومی دیوان عالی کشور درباره تعدد دیه در زوال دائمی منافع دفع ادرار و مدفوع خارج از موضع عِجان''': طمستفاد از مواد [[ماده ۵۳۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|۵۳۸]]، [[ماده ۵۴۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|۵۴۴]] و [[ماده ۷۰۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|۷۰۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲]]، در [[جنایت|جنایات]] اعم از [[جنایت عمد|عمدی]] یا [[جنایت غیرعمدی|غیر عمدی]]، [[اصل عدم تداخل دیات|اصل بر تعدد و عدم تداخل دیات]] است. بنابراین هرگاه بر اثر رفتار واحد یا متعدد مرتکب، صدمه ای به سر یا بدن مجنی علیه وارد شود و در نتیجه این رفتار، منافع متعددی از قبیل ضبط ادرار و مدفوع به طور دایم از وی زایل یا ناقص گردد، برای از بین رفتن هر یک از این منافع، [[دیه]] جداگانه تعیین می شود و حکم مقرر در [[ماده ۶۵۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|ماده ۶۵۲]] قانون یادشده مبنی بر تعیین یک فقره دیه کامل برای عدم ضبط ادرار یا مدفوع یا هر دو، صرفاً ناظر بر صدمه ای است که به حد فاصل بیضه ها و مقعد (موضع عِجان) وارد شده باشد. بنا به مراتب، رأی شعبه بیست و سوم دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان که با این نظر انطباق دارد با اکثریت آراء اعضای هیأت عمومی صحیح و قانونی تشخیص داده می شود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، با اصلاحات و الحاقات بعدی در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.