رای دادگاه درباره اعمال قاعده درأ در تعزیرات (دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۲۳۰۰۹۰۵): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات رای دادگاه تجدیدنظر (کیفری)|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۲۲۲۳۰۰۹۰۵|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۰۷/۱۵|نوع رأی=رأی شعبه|تاریخ شعبه=شعبه ۲۳ دادگاه تجدید نظر استان تهران|قاضی=عباسی{{سخ}}منصوری{{سخ}}جعفری شهنی|موضوع=اعمال قاعده درأ در تعزیرات}}'''چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره اعمال قاعده درأ در تعزیرات''': در جرایم تعزیری نیز مانند حدود، در مواردی که شک به وقوع جرم باشد، براساس قاعده درأ حکم به برائت داده می شود.  

درخصوص شکایت م. علیه ف. دائر به توهین نظر به شکایت شاکی و کیفرخواست صادره از دادسرا و دفاعیات غیر مؤثر متهمه وقوع درگیری فی مابین خانواده و سایر قرائن و امارات جرم انتسابی محرز و مسلم بوده، مستندا به ماده ۶۰۸ قانون تعزیرات رأی بر محکومیت متهم به تحمل پرداخت چهل هزار تومان جزای نقدی در حق دولت صادر و اعلام می گردد و درخصوص اتهام افتراء به لحاظ فقد دلیل کافی اثباتی بزه، مستندا به اصل برائت رأی بر برائت متهم صادر و اعلام می گردد. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.  

رئیس شعبه ۱۱۲۹ دادگاه عمومی حقوقی تهران عباسی  

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای م. به وکالت از آقای م. نسبت به دادنامه ۴۲۷-۹۱ مورخ ۲۰/۴/۱۳۹۱ در پرونده کلاسه ۱۳۲۸-۹۰۰ صادره از شعبه ۱۱۲۹ دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن آقای م.ل. به اتهام ایراد ضرب و جرح عمدی خانم م. و با اجرای مراسم قسامه محکوم به پرداخت دوازده دینار در حق خانم م. گردیده است. نظر به اینکه این قسمت از دادنامه به علت اینکه دیه ضرب و جرح های وارده بیش از خمس دیه کامل نمی باشد، قطعی است. لهذا به استناد مفهوم مخالف بند دال ماده ۲۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری قرار رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه صادر و اعلام می گردد و اما در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم ف.ک. نسبت به قسمتی از دادنامه ۲۳۶-۹۱ مورخ ۳۰/۲/۱۳۹۱ صادره از شعبه ۱۱۲۹ دادگاه موصوف که به موجب آن مشارالیها به اتهام توهین و با احراز بزهکاری و به استناد ماده ۶۰۸ از قانون مجازات اسلامی به پرداخت چهل هزار تومان جزای نقدی در حق دولت محکوم شده است، نظر به اینکه تجدیدنظرخواه در این مرحله از رسیدگی و در مراحل تحقیق و دادرسی بدوی منکر عمل ارتکابی موصوف شده است و توجها به اینکه اظهارات شاکیه و پدر و مادر وی به عنوان مطلع نیز به دلیل وجود اختلاف و عداوت دنیوی موجب علم قضایی نمی گردد و در پرونده دلیلی دیگر نیز مشهود نمی باشد و ارتکاب فعل مجرمانه فحاشی از سوی تجدیدنظرخواه و با کیفیت موصوف محل شک و تردید و حداکثر در حد ظن است و در مورد تعزیرات همچون حدود قاعده درأ ; حاکم است. لهذا این دادگاه دادنامه تجدیدنظرخواسته را منطبق با موازین قانونی تشخیص نداده و به استناد بند یک قسمت ب ماده ۲۵۷ از قانون آیین دادرسی کیفری و بند الف ماده ۱۷۷ این قانون، ضمن نقض این قسمت از دادنامه تجدیدنظرخواسته، حکم بر برائت خانم ک. از اتهام انتسابی را صادر و اعلام می نماید. رأی صادره قطعی است.  

رئیس شعبه۲۳ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مستشار دادگاه