تبعات تغییر دعوا در آیین دادرسی مدنی ایران و بررسی ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی ایران با نگرشی به حقوق ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] حقوقی را برای [[خواهان]] در نظر گرفته است، که تا پایان جلسه اول [[دادرسی]] می تواند آن را اعمال کند. این [[حقوق]] به عنوان تغییر دعوا می شوند. تغییر نحوه [[دعوا]] یا خواسته یا درخواست در صورتی که با دعوای طرح شده هم منشا و مرتبط باشد و تا جلسه اول دادرسی اعلام شود امکان پذیر است. در [[حقوق ایران]]، منظور از تغییر دعوا آن است که مدعی در اثنا دادرسی خواسته خود را اضافه نماید یا کم کند و یا تغییر دهد و یا در نحوه ی دعوا تغییراتی بدهد. به این موارد باید [[دعوای متقابل|دعوای تقابل]] را هم اضافه کرد، چرا که [[مدعی علیه]] که متقابلا اقامه دعوا کرده نیز موجب حدوث تغییر دعوا در دعوای اصلی می گردد. قانون در خصوص معیار مرتبط و هم منشا بودن دعاوی صراحت چندانی ندارد. با این وجود در [[ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده ۱۴۱]] از ارتباط بین دعاوی طاری سخن گفته و معیاری ارایه داده است. مرتبط در لغت به معنی چیزی که به دیگری ربط دارد و پیوسته می باشد. منظور از ارتباط کامل بین دو دعوا طبق ماده ۱۴۱ این است که اتخاذ تصمیم در هر یک موثر در دیگری می باشد. وحدت منشا و ارتباط کامل دو مقوله جدا از هم می باشد که نمی توان آن دو را واحد قلمداد نمود و در اعمال حقوق مندرج در [[ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۹۸]]، وجود هر دو [[شرط]] ضروری به نظر می رسد.

* [[ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی]]