ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی مدنی''': احکام زیر اگرچه از مصادیق بندهای (الف) در دو ماده قبل باشد حسب مورد قابل رسیدگی فرجامی نخواهد بود:

# احکام مستند به اقرار قاطع دعوا در دادگاه

# احکام مستند به نظریه یک یا چند نفر کارشناس که طرفین به‌طور کتبی رأی آنها را قاطع دعوا قرار داده باشند.

# احکام مستند به سوگند که قاطع دعوا باشد.

# احکامی که طرفین حق فرجام خواهی خود را نسبت به آن ساقط کرده باشند.

# احکامی که ضمن یا بعد از رسیدگی به دعاوی اصلی راجع به متفرعات آن صادر می‌شود، درصورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل رسیدگی فرجامی نباشد.