ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر کس می‌تواند قبل از تقدیم [[دادخواست]]، [[حق]] خود را به وسیله [[اظهارنامه]] از دیگری [[مطالبه]] نماید، مشروط براین که موعد مطالبه رسیده باشد. به‌طور کلی هر کس حق دارد [[اظهار|اظهاراتی]] را که راجع به [[معامله|معاملات]] و [[تعهد|تعهدات]] خود با دیگری است و بخواهد به‌طور رسمی به وی برساند ضمن اظهارنامه به طرف [[ابلاغ]] نماید. اظهارنامه توسط [[اداره ثبت اسناد و املاک کشور]] یا [[دفتر دادگاه|دفاتر دادگاه‌ها]] ابلاغ می‌شود.

[[اظهارنامه]]: اظهارنامه از دو لغت [[اظهار]] و نامه تشکیل شده‌است و اظهار به معنی بروز دادن و آشکار کردن می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=محراب فکر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4056064|صفحه=|نام۱=مسعود|نام خانوادگی۱=انصاری|نام۲=محمدعلی|نام خانوادگی۲=طاهری|چاپ=2}}</ref> اظهارنامه وسیله است که هر [[شخص|شخصی]] در مقام [[مدعی]] می‌تواند به وسیله آن خطاب به طرف مقابل اظهار [[حق]] و [[ادعا|ادعایی]] بنماید. در این گفتگوی دو جانبه [[دادگاه]] دخالتی ندارد و مراجع رسمی [[ابلاغ]] فقط به امر انتقال این [[سند]] و ابلاغ اظهار دو طرف مبادرت می‌نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مهارت های دادرسی هنر دادخواهی دفاع و قضاوت|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6657560|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=موسوی|چاپ=1}}</ref>

سابقاً به منظور اقامه دعوا و احقاق حقوق در دادگستری، فرد مکلف به ارسال [[اخطاریه]] بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مردم شماره 34 و 33 پاییز و زمستان 1352|ترجمه=|جلد=|سال=1352|ناشر=بهمن|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2646100|صفحه=|نام۱=جعفر|نام خانوادگی۱=منصوریان|چاپ=}}</ref> شایان ذکر است که [[ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی]] در قانون سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797420|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref>

طبق این ماده اداره ثبت یا دفتر دادگاه‌ها در مورد ابلاغ اظهارنامه‌هایی که حاوی مطالب خلاف اخلاق یا خارج از نزاکت می‌باشد، مسئولیتی ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1248432|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>

ارسال اظهارنامه ملازمه‌ای با طرح [[دعوا]] ندارد و می‌تواند صرفاً متضمن خطاب رسمی راجع به معاملات، [[قرارداد|قراردادها]]، تعهدات و هرگونه اعلامات باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312428|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> در واقع ابلاغ اظهارنامه مقدمه دعوا و نوعی اتمام حجت با ضرب الاجل می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312416|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> همچنین، شایان ذکر است از آنجایی که به‌طور کلی مبدأ استحقاق [[خسارت]] [[تاخیر تادیه|تأخیر تأدیه]] مطالبه [[دین]] می‌باشد، یکی از کاربردهای اظهارنامه مطالبه رسمی دین از [[مدیون]] می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله علمی انتقادی حقوقی کانون وکلا سال دهم شماره 4 شماره مسلسل 60 مرداد و شهریور 1337|ترجمه=|جلد=|سال=1337|ناشر=کانون وکلای دادگستری مرکز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1388200|صفحه=|نام۱=کانون وکلای دادگستری مرکز|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که ابلاغ اظهارنامه نیز مطابق مقررات ابلاغ می‌تواند [[ابلاغ واقعی|واقعی]] یا [[ابلاغ قانونی|قانونی]] باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312472|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>