ماده ۱۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۱۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری (نمایش مبدأ)

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ اوت ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

۱۵٬۶۷۷

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''ماده ۱۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری''':از تمام آثار قابل انتقال موجود در صحنه جرم كه در كشف جرم مؤثر است بايد به ميزان لازم برداشت و به نحوي مهر و موم نمود كه در معرض تلف نباشد .
-*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده قبلی]]}}
+*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}
-*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده بعدی]]}}
+*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}
 == فلسفه و مبانی نظری ماده ==
 بسیاری از جرم شناسان و حقوقدانان بزرگ، یکی از دلایل شکست پرونده های قتل را بی دقتی در بررسی صحنه جرم می دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=483672|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>