نظریه شماره 7/99/1823 مورخ 1400/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احراز زنده بودن شخص پس از صدور قرار موقوفی تعقیب به علت فوت او: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1823|شماره پرونده=99-168-1823 ک|تاریخ نظریه=1400/01/24|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[موقوفی تعقیب]]}}چکیده نظریه شماره 7/99/1823 مورخ 1400/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره

چنانچه شخصی به اتهام ایراد صدمه بدنی و قتل غیرعمدی ناشی از بی‌احتیاطی در امر رانندگی به صورت غیابی به پرداخت دیه و حبس محکوم شود و در زمان رسیدگی به درخواست اعتراض و واخواهی وی از دادنامه غیابی، با ارائه گواهی‌های جعلی، در خصوص فوتش قرار موقوفی تعقیب صادر و پرونده مختومه شود و پس از چند سال بعد با مراجعه شکات و ارائه مشخصات دقیق متهم، زنده بودن وی محرز شود، آیا می‌توان استنباط کرد که قرار موقوفی تعقیب صادره سالبه به انتفاء موضوع است؛ یا این که پرونده باید توسط اجرای احکام ثبت و دادنامه اجرا شود؟