ماده ۱۱۷ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

هر شخصی حقوقی، دارنده نام خاصی است که بیانگر هویت او بوده و موجب شناسایی و قابلیت تشخیص وی از سایر شخصیت‌ها، می‌گردد. که البته در رابطه با [[شرکت بازرگانی|شرکت‌های بازرگانی]]، ممکن است علاوه بر نام شرکت، درج عبارات دیگری، به حکم [[قانونگذار]] الزامی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2481372|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> لزوم ذکر نام شرکا، به عنوان جزئی از نام شرکت، بیانگر جایگاه شخصی شرکا، در شرکت تضامنی و نسبی بوده و نیز پیوند میان موجودیت شرکت و اعتبار شرکا را نشان می‌دهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق شرکت‌های تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3256576|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=پاسبان|چاپ=7}}</ref>  منظور از اینکه شرکت تضامنی، باید دارای نام مخصوص باشد؛ این است که باید لااقل نام یکی از شرکا، به دنبال نام شرکت ذکر گردیده و نیز در ادامه آن، عبارتی نظیر «... و برادران»، بیاید؛ که بیانگر مسئولیت سایر شرکا باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3962376|صفحه=|نام۱=محمدکاظم|نام خانوادگی۱=عمادزاده|چاپ=2}}</ref>  بنابراین، با توجه به رابطه شرکا با یکدیگر، پس از ذکر نام یکی از آنان در عنوان شرکت، عباراتی نظیر «... و شرکا»، «... و برادران»، و «... و پسران» قید می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد دوم) شرکت‌های تجارتی (شرکت‌های سهامی عام و خاص، با مسئولیت محدود، تضامنی، نسبی، مختلط غیرسهامی، مختلط سهامی و تعاونی، مؤسسات غیرتجاری، ثبت شرکت خارجی، مقررات مالیاتی در شرکت‌های ایرانی و خارجی، شرایط کار فرد خارجی در ایران و…)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2200784|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=2}}</ref>