رای وحدت رویه شماره 3271 مورخ 1339/10/19 هیات عمومی دیوان عالی کشور (حق استفاده بستانکاران از اموال متوقف): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۳۲۷۱ مورخ ۱۳۳۹/۱۰/۱۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (حق استفاده بستانکاران از اموال متوقف):'''چون موافق [[ماده ۵۸ قانون اداره تصفیه امور ورشکستگی|ماده (۵۸) قانون تصفیه امور ورشکستگی]] استفاده از اموال متوقف برای [[دیان]] ترتیبی خاص مقرر داشته که به همان نحو باید خاتمه یابد و موافق مدلول همین ماده [[حق تقدم]] هر طبقه بر طبقه دیگر تصریح و تعیین شده و از [[بستانکار|بستانکارانی]] که از [[اموال]] متوقف [[طلب]] خود را به وسیله [[دادگاه]] تأمین کرده‌اند قیدی دیده نمی‌شود بنابراین کلیه دیان بجز کسانی که قانون صریحاً استثنا نموده از اموال [[متوقف]] حق استفاده دارند و منطق ماده (۲۶۹) قانون آیین دادرسی ناظر به مورد مذکور در فوق نبوده و در این مورد که [[حکم]] خاصی موجود است قابل اعمال نمی‌باشد؛ بنابراین [[رأی]] شعبه دوم [[دیوان عالی کشور]] صحیحاً صادر شده و طبق قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای دادگاه‌های لازم‌الاتباع است.