رای وحدت رویه شماره 671 مورخ 1383/9/17 هیات عمومی دیوان عالی کشور (آرا صادره در استنباط از ماده 25 قانون مجازات اسلامی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۶۷۱ مورخ ۱۳۸۳/۹/۱۷هیئت عمومی دیوان عالی کشور (آرا صادره در استنباط از ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی):'''[[ماده ۳۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰|ماده ۳۳ قانون مجازات اسلامی]]، الغای [[قرار تعلیق اجرای مجازات]] [[جرم]] را در صورت ارتکاب جرم جدید در مدت تعلیق، موکول بر این دانسته‌است که جرم جدید مستوجب [[محکومیت]] مذکور در [[ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰|ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی]] باشد. نظر به اینکه [[بزه]] [[فرار از خدمت]]، برای بار دوم، در شمار شرایط مندرج در [[ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰|ماده ۲۵ قانون]] مرقوم نیست، لذا لغو [[قرار تعلیق اجرای حکم]] [[مجازات]] در این مورد فاقد مبنای قانونی است؛ بنابراین به نظر اکثریت اعضا [[هیات عمومی دیوان عالی کشور]]، [[رای]] شعبه سی‌ویکم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد نتیجتاً صحیح و منطبق بر موازین قانونی است. این رای طبق [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری]] برای شعب [[دیوان عالی کشور]] و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

* [[ماده ۳۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰]]

* [[ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰]]

== جستارهای وابسته ==