رای وحدت رویه شماره 709 مورخ 1387/11/1هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت اضافی دادگاه کیفری استان در رسیدگی به جرایم داخل در صلاحیت دادگاه عمومی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۷۰۹ مورخ ۱۳۸۷/۱۱/۱هیئت عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت اضافی دادگاه کیفری استان در رسیدگی به جرایم داخل در صلاحیت دادگاه عمومی):'''مستفاد از اصول کلی حقوقی و [[ماده 54 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 1378|مواد ۵۴]] و [[ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|۱۸۳ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری]]، هرگاه [[متهم]] به ارتکاب چند [[جرم]] از درجات مختلف باشد، [[دادگاه|دادگاهی]] باید به اتهامات او رسیدگی نماید که [[صلاحیت]] رسیدگی به مهم‌ترین [[جرم]] را دارد. با این ترتیب به نظر اکثریت اعضاء [[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]] در صورتی که یکی از [[اتهام|اتهامات]] متهم از جرایمی باشد که رسیدگی به آن در صلاحیت [[دادگاه کیفری استان]] است، این دادگاه باید به اتهامات دیگر او نیز که در صلاحیت [[دادگاه عمومی]] است رسیدگی نماید. همچنین چنانچه [[بزه|بزهی]] به اعتبار ترتّب یکی از [[مجازات|مجازات‌های]] مندرج در تبصره الحاقی به [[ماده ۴ اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۴ اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] در دادگاه کیفری استان مطرح گردد و دادگاه پس از رسیدگی تشخیص دهد عمل ارتکابی عنوان مجرمانه دیگری دارد که رسیدگی به آن در صلاحیت [[دادگاه عمومی جزایی]] است، این امر موجب [[نفی صلاحیت]] دادگاه نخواهد بود و باید به این بزه رسیدگی و حکم مقتضی صادر نماید. آرا دادگاه کیفری استان در موارد فوق قابل [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] در دیوان عالی کشور است. این رأی طبق [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری]] در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.