رای وحدت رویه شماره 719 مورخ 1390/2/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت مرجع قضایی در رسیدگی به دعوای تقسیم ترکه راجع به اموال غیرمنقول): تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''رأی وحدت رویه شماره 719 مورخ 20/2/1390 هیات عمومی دیوان عالی کشور(صلاحیت مرجع قضایی در رسیدگی به دعوای تقسیم ترکه راجع به اموال غیرمنقول)'''<nowiki>:</nowiki> مستفاد از مقررات [[قانون امور حسبی]] راجع به تقسیم، [[تقسیم ترکه]] در صورت عدم تراضی ورثه امری است که محتاج رسیدگی قضایی است و باید در دادگاه به عمل آید. همین حکم در موردی هم که ترکه منحصر به یک یا چند [[مال غیرمنقول]] باشد جاری است، بنابراین آراء شعب پنجم و بیست و یکم [[دیوان عالی کشور]] که تقسیم [[ترکه غیرمنقول]] را از صلاحیت واحد ثبتی محل وقوع مال خارج و در صلاحیت دادگاه دانسته به اکثریت آراء صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی طبق [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری]] در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاههای سراسر کشور لازم‌الاتباع است.

* [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب]]